zaledwie kilka stopni, więc czas przeżycia ludzi bez specjalnych suchych skafandrów mierzony jest w minutach.
W szerokim rozumieniu działań poszukiwawczo-ratowniczych mieszczą się także działania związane z poszukiwaniem i ratowaniem ofiar katastrof naturalnych. Jedną z nich jest trzęsienie ziemi.
W przypadku zasypanych ludzi konieczny jest specjalistyczny sprzęt
Skala zniszczeń powstających w wyniku trzęsień ziemi zależy m.in. od siły wstrząsów mierzonej stopniami w otwartej skali Richtera oraz ich rozległości terytorialnej. Ponadto zależy od struktury i gęstości zabudowy oraz od pory dnia, w której nastąpiły wstrząsy. Powodzenie akcji ratowniczej zależy natomiast od możliwości dotarcia do miejsca zdarzenia, panujących temperatur i innych uwarunkowań meteorologicznych. Osoby żywe znajdowano nawet po kilkunastu dniach od trzęsienia ziemi, jeśli znalazły się w sprzyjających warunkach termicznych i w niszy pozwalającej na swobodne oddychanie.
Międzynarodowa ekipa poszukująca zasypanych ludzi
Trzęsienia ziemi niosą ze sobą zniszczenia o dużej skali wraz z równoczesnym zniszczeniem infrastruktury. Rozmiar katastrofy powoduje zazwyczaj konieczność wykorzystania jednostek ratowniczych z wielu krajów. Podstawą działania jest określenie potencjalnego czasu przeżycia ofiar pod gruzami oraz wytypowanie rejonów, gdzie jest największe prawdopodobieństwo przebywania osób żywych.
W pierwszej fazie poszukiwań największą skutecznością wykazują się psy poszukiwawcze. Istnieje też wiele urządzeń technicznych pomocnych w lokalizowaniu ofiar takich zdarzeń - są to m.in. kamery termowizyjne, detektory dźwięku (geofony) oraz kamery wziernikowe. Nic zawsze jednak są one przydatne, np. wysoka temperatura gruzowiska całkowicie eliminuje wykorzystanie z kamery termowizyjnej, natomiast użycie geofonu wymaga ciszy w obszarze poszukiwań, tak aby nie zakłócać pracy detektorów dźwięku.
W początkowych fazach działania uwalnianie ofiar odbywa się za pomocą lekkiego sprzętu ratownictwa
technicznego. W późniejszych fazach, gdy prawdopodobieństwo odnalezienia żywych ofiar jest mniejsze, do akcji włączany jest ciężki sprzęt budowlany. Na tym etapie duże znaczenie ze względów epidemicznych ma jak najsprawniejsze odnajdywanie i wydobywanie zwłok ofiar. Liczba ofiar oraz współistniejące zniszczenia powodują zazwyczaj konieczność uruchamiania szpitali polowych oraz ewakuację poszkodowanych do odległych ośrodków.
Mogą być spowodowane wieloma różnymi przyczynami, jak np. wady konstrukcyjne, wybuchy, niestabilność gruntu. Jeśli dochodzi do katastrofy, gdy w obiekcie znajdowało się wiele osób, stwarza to konieczność prowadzenia akcji poszukiwawczej i wykonywania działań ratowniczych celem uwolnienia ofiar zdarzenia. Prowadzenie tego typu działań jest analogiczne do tych na gruzowiskach po trzęsieniu ziemi. Oczywiście w wypadku pojedynczych obiektów' warunkiem przystąpienia do działania jest odcięcie obiektu od źródeł zasilania, tj. elektryczności i gazu oraz sprawdzenie go pod kątem ewentualnej możliwości wtórnego wybuchu.
Równie istotnym elementem działania jest ocena stabilności obiektu po katastrofie, gdyż może on stanowić dodatkowe źródło zagrożenia. Prowadzenie działań w sytuacji katastrof budowlanych wymaga więc udziału specjalistów, którzy potrafią ocenić zagrożenie oraz budować zabezpieczenia zwiększające stabilność elementów obiektu. Do nich także należy wybór rodzaju sprzętu, jaki powinien być wprowadzony na gruzowisko (lekki, ciężki, wykorzystanie materiałów wybuchowych).
Działania ratownicze prowadzone w czasie powodzi zależą od ich typu. Największe zagrożenia stanowią powodzie gwałtowne. Działania przeciwpowodziowe w pierwszej kolejności powinny się opierać na dobrym prognozowaniu ewentualnego zagrożenia. Podstawowym działaniem ratowniczym jest odpowiednio wczesna ewakuacja osób z zagrożonych terenów. Ewakuacja prowadzona na masową skalę stwarza poważne wyzwanie dla służb logistycznych, które muszą zapewnić ewakuowanym schronienie i dać możliwości przetrwania.