Skorzonera jest roślinąo długim okresie wegetacji, wynoszącym 7 miesięcy. Korzenie rosną bardzo wolno, a szczególnie wolno grubieją. W drugim roku (a część roślin już w pierwszym) skorzonera wykształca rozgałęzione pędy kwiatostanowe o wysokości 60-120 cm. Kwiaty są intensywnie żółte. U skorzonery występuje zarówno samo-, jak i obcopylność kwiatów. Owocem jest rozłupka o kształcie wydłużonym, wąskim i barwie białawożółtawej stanowiąca materiał siewny. Przedwczesne wytworzenie pędów kwiatostanowych nie powoduje utraty wartości konsumpcyjnej korzeni. Skorzonera jest jedynym gatunkiem w grupie warzyw korzeniowych, u którego korzenie pozostają jadalne po wycięciu pędów kwiatostanowych. U pozostałych warzyw z tej grupy korzenie stają się włókniste i niesmaczne.
Od dobrej odmiany skorzonery wymaga się przede wszystkim szybkiego wzrostu i szybkiego grubienia korzenia. Korzenie powinny być niezbyt długie, a stosunkowo grube, co ułatwia sprzęt mechaniczny. Kształt korzenia powinien być cylindryczny, nie zwężający się ku dołowi i nie rozszerzony u nasady, gdzie wyrastają liście. Dobra odmiana nie może mieć skłonności do rozwidlania się korzeni (zwłaszcza w górnej ich części) i ich parcenia, ani do występowania rdzawych przebarwień wewnątrz korzeni. Korzenie nie powinny ciemnieć po ugotowaniu.
Bardzo duży wpływ na jakość korzeni skorzonery mają warunki glebowe. Kształtne korzenie uzyskuje się na lżejszych glebach o bardzo dobrej strukturze.
Salsefia jest rośliną bardzo podobną do skorzonery. Różni się od niej bardzo wąskimi, prawie równowąskimi liśćmi, a także szarożółtą barwą skórki korzenia.
Kształt korzenia jest podobny u obu tych gatunków. Po wytworzeniu pędu kwiatostanowego korzenie salsefii są niejadalne. Kwiaty salsefii sąobcopylne, barwy różowo-niebieskiej. Owoce wyglądają podobnie jak u skorzonery, różniąc się od nich jasno-brunatną barwą i chropowatą powierzchnią.
W Polsce uprawia się tylko odmianę Mamut, której korzenie zwężają się ku dołowi i osiągają długość do 30 cm. Jest ona bardzo wymagająca pod względem środowiska uprawowego.
52