W pierwszym roku uprawy brukiew wytwarza liście i korzeń spichrzowy, w drugim - pędy kwiatostanowe, kwiaty i owoce. Roślina wytwarza liście długoogonkowe, przeważnie gładkie, pokryte nalotem woskowym, w zarysie lirowate, sieczne.
W budowie korzenia spichrzowego brukwi udział biorą: część nadliścieniowa, ze śladami po opadłych liściach i pąkami, z których wyrastają pędy kwiatostanowe, część podliścieniowa, pozbawiona korzeni bocznych i nasada korzenia właściwego z licznymi korzeniami bocznymi. Na przekroju korzenia spichrzowego znajdują się następujące warstwy tkanek: miękisz korowy, wąski pas łyka, miazga, walec miękiszu naczyniowego, spełniającego rolę tkanki spichrzowej, naczynia i elementy mechaniczne. Na podłużnym i poprzecznym przekroju warstwy głowy i szyi widać rdzeń, natomiast w części korzenia właściwego rdzenia brak. Korzeń spichrzowy brukwi może mieć kształt spłaszczony, kulisty lub owalny.
Kształt korzenia brukwi zmienia się pod wpływem warunków uprawy rozsady i dalszej uprawy w polu. Wszystkie czynniki, które sprzyjają nadmiernemu wykształceniu części podliścieniowej, jak zbytnie zagęszczenie uprawianej rozsady przy wysokim nawożeniu i optymalnych warunkach wilgotnościowych, powodują wydłużanie korzenia, przy czym wskaźnik kształtu może zwiększać się dwukrotnie, a nawet więcej.
Głowa korzenia spichrzowego może rozrosnąć się nadmiernie przy dużej zawartości wody w glebie, wysokim i jednostronnym nawożeniu azotowym w czasie uprawy rozsady lub uprawy na miejscu stałym. Odmiany o dużych głowach mają miąższ mniej delikatny i mniej smaczny niż odmiany o głowach małych.
Barwa miąższu korzenia może być żółta lub biała. Etiolowane liście odmian żółto-miąższowych są żółte, natomiast białomiąższowych - białe. Barwę tę określa się natychmiast po wyjęciu roślin z piwnic lub kopców.
Okres wegetacj i brukwi od wysadzenia rozsady do uzyskania dojrzałości użytkowej trwa około 3 miesięcy. Od siewu do sprzętu okres ten wynosi 126-140 dni.
82