Łódź24

______,____kasfer Twardowski!

Podniosę oczy, chcąc czytać, co dano    jj

za tytuł onym, alić napisano:

Qui secutus es errantes, sequere paenitentes.    I

„Jeśliś błądzących tych biegał drogami,    j

pokutujących idźże też ścieżkami.”    |

605 Na samym końcu pasterzowej sali    j

gromada diabłów była,.~ci płakali..........    |

i jako wściekli brytanowie wyli,

gdy na ich świętą pokutę patrzyli.    j

Na samym śrzodku stał krzyż wystawiony,

610 a na nim obraz Pański zawieszony.    j

Pod nim zaś napis zlotem był takowy    j

Pisma Świętego napisany słowy:    j

Quomodo effugiemus, si tantum neglexerimus salutem, i Na tym za człeka drzewne umorzony    \

JEZUS Z NAZARETH, KRÓL JUDZKIEJ KORONY, j 615 woła: „Jak, nędzny, ujdziesz potępienia, gdy tak wielkiego zaniedbasz zbawienia?”.

Cztery wkół niego {strach!) zwierciadła stały,    i

k czterom się częściom świata obracały.

*

W jednym widziałem młodo umarłego    |

620 nad swe spodzianie człowieka zgniełego.    j

Okrasa jego wszytka odbieżała,    . c j

znak śmierci .wiatrem, zgaszona dawała    |

pochodnią wespół z więzłem prześlicznego ;    ■]

.....kwiecia, już barziej niż na pół zwiędłego,    i

625 zegarek przy tym dwie skrzydle mający,    i

niepowściągliwie w lot prawie ciekący.

Co był za napis, jeśliże chcesz wiedzieć, z strachem ci muszę, człowiecze, powiedzieć:

Momentum unde pendet aeternitas.    i

Dragie zwierciadło człeka w sobie miało, '

(1.10 któremu szczęście pochlebiać się zdało.

Wieniec na głowie, w ręku miał śklenicę, kartyprzedsobą a przy nich skrzypice, i miękko kosztownym na wezgłowiu siedział, co się z nim działo, nieszczęsny, nie wiedział. : o:ir> Grot mu przenikał ku sercu'wnętrzności, ⁵ zranione znacząc sumnienie od złości.

Dwaj koło uszu krucy mu śpiewali:

Cras, cras - odwłoki piosnkę powtarzali.

Pod nim otwa<r>ta otchłań wielka stała,    4

o lO pajęczyna go, by nie wypadł, trzymała, nad głowią wisiał ostry pomsty Bożej miecz goły - a on nic sobą nie trwoży, bo mu nadziejej bindą zasłaniali czarci źli oczy, żyć obiecowali oir* lat jeszcze wiele, od których zwiedziony wypadł w otchłań onę, nędznik potępiony.

Napisu słowa takie pod nim były, które czcicielom strach wielki czyniły:

Ducunt in bonis dies suos et iti puncto ad infema descendunt.

„W rozkoszach marnych trawiąc swpje lata, fiM) nad swe spodzianie śmierć ich spłąsa z świata.

We mgnieniu oka do piekła wpadają, którzy bez Boga dóbr tych używają.”

W trzecim-em widział umierającego, o kwicie win swych desperującego, wi.^r> napominaniu miejsca już nie dając, jeszcze przed śmiercią siebie potępiając.

Przed nim czart wielki regestr pokazowa!: rok, dzień, godzinę wszytkiego próbował, gdzie, z kim, co broił - za swego go mając, wid swym się nań prawem śmiele ożywając.