Rozdział 1
We współczesnej cywilizacji edukacja przechodzi etap szybkiego rozwoju. Mówi się o społeczeństwie uczącym się (leaming society), w którym nie tylko obowiązkowa edukacja szkolna, ale także jej pozostałe, formalne i nieformalne rodzaje nabierają coraz większego znaczenia w życiu obywateli. Wszystkie wysoko i mniej rozwinięte kraje, zgodnie ze swoimi możliwościami gospodarczymi oraz charakterem kulturowym, starają się stworzyć jak najdoskonalsze systemy oświatowe, traktując je jako niezbędny element dalszego rozwoju. Niezrozumiałe wydaje się, że w procesie tym - w perspekty-wie międzynarodowej - występująfdwie całkowicie przeciwstawne tendenęjeT~~
® Po pierwsze mamy do czynienia z tendencją zmierzającą do globalizacji edukacji na świecie. W sferze edukacji coraz częściej spotykamy procesy globalizacji (internacjonalizacji) podobne do tych, które przebiegają w sferze ekonomicznej, tzn. do zbliżania, przenikania i integracji produkcji, handlu i konsumpcji na szczeblu międzynarodowym. Konkretnie przejawia się to w przenikaniu do polityki edukacyjnej - ale również praktyki szkolnej poszczególnych krajów - pewnych wspólnych rozwiązań oraz określonych innowacji, wprowadzanych do oświaty innych państw. Rządy oraz politycy oświatowi, kierując rozwojem edukacji, wykorzystują coraz częściej wiedzę o systemach oświatowych innych krajów. Współcześnie w wielu krajach wyraźnie przejawia się dążenie do stworzenia szkolnictwa, które działałoby jak część sektora usług publicznych, respektowało potrzeby klientów i wykazywało się odpowiednią jakością usług oraz ponosiło odpowiedzialność za wyniki swego działania.
• Po drugie spotykamy sytuacje, w których systemy szkolne zachowują swoją oryginalność, odrębność i różnorodność. Chodzi tu o fakt, że systemy oświatowe poszczególnych krajów - również tych, które są zbliżone pod względem parametrów ekonomicznych i społecznych - nadal zachowują wiele