016

Rys. 1.7

*

i

c_sw!mv

Schemat zasilacza laboratoryjnego

S

sienią, a tym samym do regulacji napięcia wyjściowego zasilacza. Przełącznikiem P₃ można zmieniać napięcie o 0,1 V, przełącznikiem P₂ — o I V, a przełącznikiem P_f — o 10 V. Rezystor R₂ zastosowano w celu zmniejszenia dryftu temperaturowego napięcia wyjściowego. Jeżeli dryft temperaturowy nie jest wymaganiem krytycznym, to można zrezygnować z rezystora R_a.

Kompensację częstotliwościową stabilizatora uzyskano dzięki zastosowaniu kondensatora C₄.

Spadek napięcia powstający na rezystorach R₁₀ i R_tl jest wykorzystywany do sterowania stopniem ograniczania prądu wyjściowego. Układ ograniczania prądu zadziała, jeżeli pomiędzy końcówki 2 i 3 układu scalonego zostanie doprowadzone napięcie ok. 0,6 V. Wartość rezystancji rezystora R₁₀ należy więc tak dobrać, aby zabezpieczenie nadprądowe zadziałało przy prądzie 5 A, a wartość rezystancji rezystora R_1t — aby uzyskać ograniczenie prądu wyjściowego na poziomie 0,5 A.

. Równolegle do rezystorów R₁₀ i R_n jest dołączony układ, utworzony z mikro-amperomierza A oraz rezystorów R^ i R₉. Mikroamperomierz mierzy wartość prądu wyjściowego zasilacza. Rezystorem R* należy dobrać taką rezystancję, aby pełne wychylenie wskaźnika uzyskać przy maksymalnym prądzie ograniczania (odpowiednio 5 A i 0,5 A).

Układ scalony USI jest zasilany napięciem stabilizowanym (stabilistor 09) z prostownika pomocniczego zawierającego diody D5-Ś-D8.

Transformator sieciowy Tr ma rdzeń typu RZC-25/60-50. Poszczególne uzwojenia należy wykonać następująco:

16