206
III. Pochodne i różniczki
Załóżmy, że dla pewnej wartości n wzór ten jest słuszny. Jeśli dla funkcji u, v istnieją pochodne rzędu n+1, to różniczkując jeszcze raz względem x otrzymamy
1 = 0 V ' 1 = 0 ' ’ 1 = 0 ' '
Połączmy teraz składniki obu ostatnich sum, zawierające jednakowe iloczyny pochodnych funkcji u oraz v (suma rzędów pochodnych w takim iloczynie, jak łatwo widać, jest równa n+1). Iloczyn u(n+1 V0) znajduje się tylko w pierwszej sumie (j=0); współczynnik jego w tej sumie wynosi (q) = 1. Tak samo w(0V',+1) znajduje się tylko w drugiej sumie (w składniku z numerem i=ń) ze współczynnikiem (”) = 1. Wszystkie pozostałe iloczyny wchodzące w skład tych sum mają postać i/n+1 ~k)v(k\ przy czym Każdy taki ilo
czyn znajduje się zarówno w pierwszej sumie (składnik z numerem i=k), jak i w drugiej sumie (składnik z numerem i=k— 1). Suma odpowiednich współczynników będzie równa (£) + (,fc”l)- Ale, jak wiadomo,
W ten sposób otrzymujemy ostatecznie
gdyż
/»+1\ _ /n+l\ _ i
Otrzymaliśmy dla y(B+1) wyrażenie zupełnie analogiczne do wyrażenia (1), tylko n zostało zastąpione przez n+1; tym samym udowodniliśmy słuszność wzoru (1) dla wszystkich wartości naturalnych n.
Wyprowadzony wzór nosi nazwę wzoru Leibniza. Korzystamy z niego często przy wyprowadzaniu ogólnych wzorów na pochodną rzędu n.
Zwracamy uwagę na to, że taki sam wzór można było wyprowadzić i dla pochodnej rzędu n iloczynu kilku czynników y=uv...t; jest on podobny do rozkładu potęgi wielomianu (u+v+...+ty.
118. Przykłady. 1) Znajdziemy za pomocą wzoru Leibniza (1) pochodną
(.r2 -cos ax)(s0\
Podstawmy v = x2. u=cos ax. Wtedy
um=a* cos (ax+k • ł ji) , v'—2x, v"=2, v"' *=v<4> =... =0.
W ten sposób we wzorze (1) wszystkie składniki oprócz trzech pierwszych są równe zeru i otrzymujemy
50 50 • 49
(w)<!0>=x2a!locos(ax+50- Ia)+—• 2xa'9 cos(ojc+49- — • 2a4*cos(a;t+48 * -ł- n)=
=a48 [(2450—a2x2) cosax—lOOajcsin ax].