1. RODZAJE STACJI 22
Przy podziale stacji pod względem funkcjonalnym istotna jest ich przynależność eksploatacyjna. Rozróżnia się zatem strcjc eksploatowane przez energetykę (stacje energetyki) i przez przemysł (stacje przemysłowe).
Jednym z czynników decydujących o funkcji rozdzielnicy i stacji jest napięcie, przy czym istotne jest najwyższe napięcie występujące w stacji. W związku z tym w Polsce dzieli się stacje na:
— stacje najwyższych napięć (NN) z rozdzielnicami o napięciu 400 i 220 kV;
— stacje wyższych napięć (WN) z rozdzielnicami o napięciu 110 lub 60 kV;
— stacje średnio wysokich napięć (SN) z rozdzielnicami o napięciu 6, 10, 15, 20, 30 lub 40 kV;
— rozdzielnie niskich napięć (nn). Nazwę tę stosuje się do rozdzielni, w których występują rozdzielnice prądu przemiennego o napięciu do 1 kV lub prądu stałego o napięciu do 1,2 kV.
W. układa eh sieci miejskich (rys. 1.1) stację elektroenergetyczną, do której energia jest doprowadzana z sieci WN lub NN lub z elektrowni nazywa się głównym punktem zasilania (GPZ). Z GPZ, po transformacji na napięcie sieci rozdzielczej, są
sr~2 sr-3
Rys. U, Fragment miejskiej sieci rozdzielczej 20 kV
GPZ - główny punkt zasilania 110/20 RSM - rozdzielnia sieciowa mięska 20 kV, ST — stacja transformatorowa odbiorcza 20/0,4 kV
zasilane rozdziel nie sieciowe miejskie (RSM), a z nich stacje transformatorowe odbiorcze (ST) zasilające miejskie sieci niskiego napięcia. Kolejne stacje danego rodzaju są numerowane przy użyciu cyfr arabskich,
W układach sieci przemysłowych (rys. 1.2) stosuje się inne następująco nazwy.
I tak:
— główną stacją zasilającą (GSZ) n a żywa się stację łączącą sieć dostawcy z siecią odbiorcy energii niezależnie od wysokości napięcia (w przypadku występowania większej liczby GSZ oznacza się jc kolejno GSZ-A, GSZ-B itd.);
— stacją pośrednią (SP) nrzywa się streję przeznaczoną do zasilania grup odbiorników lub st; cji oddziałowych (w przypadku występowania kilku SP oznacza się je kolejno: SP-I, SP-II itd.);
— stacją oddziałową (SO) nr żywa się stację przeznaczoną do transformowania i rozdziału energii na napięciu do 1 kV (w przypadku stosowania większej liczby SO oznacza się je kolejno SO-1, SO-2 itd.);
— rozdzielnicą odbiorczą (RO) nazywa się rozdzielnicę przeznaczoną do bezpośredniego zasilania odbiorników na napięciu do 1 kV (w przypadku występowania większej liczby RO stosuje się najczęściej oznaczenie litcrowo-cyfrowe: litera określa przyporządkowanie technologiczne, a cyfra — kolejność w danej grupie, np. RO-A2 oznacza drugą rozdzielnicę odbiorczą wydziału amoniaku).
Rys* 1.2. Fragment przemysłowej sieci elektroenergetycznej
GSZ — główna stacja zasilająca U0/6 kV, SP - stacja pośrednia 6 kV, SO — stacja oddziałowa 6/0,4 kV, RO — rozdzielnica odbiorcza 0*4 kV, M — silnik 6 kV
Zgodnie z zarządzeniem MGiE [1.10] rozdzielnice dzieli się na następujące kategorie:
— kategoria I — rozdzielnice o napięciu znamionowym 220 kV i wyższym oraz rozdzielnice pracujące bezpośrednio w ukł_id_,ch z transformatorami o mocy znamionowej 100 MV' A i większej lub prądnicami o mocy znamionowej większej niż 12,5 MV A;
— kategoria II — rozdzielnice o napięciu znamionowym niższym niż 220 kV nie zal czonę do kategorii I lub III;
— kategoria III — rozdzielnice o napięciu znamionowym 30 kV i niższym, z liczbą czynnych pól nie większą niż 10; pracujące bezpośrednio w układach z transformatorami o mocy 1,6 MV-A i mniejszej oraz rozdzielnicę o napięciu znamionowym 1 kV i niższym.
Stacje rrr.jące rozdzielnice należące do różnych kategorii należy zaliczać i dostosowywać do wymagań rozdzielnic o wyższej kategorii. Dotyczy to również urządzeń pomocniczych w tych stacjach.
Ze zględu na prowadzenie ruchu i konstrukcję wielu zespołów stacji istotny jest podział na stacje:
— ze stałą obsługą;
— bez stałej obsługi.
Od kategorii rozdzielnicy i sposobu jej obsługi, zarządzenie [1.10] uzależnia takie czynności jak przekazywanie do eksploatacji, przeglądy, obchody, sposób prowadzenia dokumentacji.
Zasadniczy wpływ na konstrukcję stacji i rozdzielnic wywiera napięcie, gdyż od niego przede wszystkim zależy oddziaływanie stacji na coczenie, a więc i z grożenie dla otoczenia. Poprawną pracę st: cji, która również podlega wpływom otoczenia, zapewnia się przez odpowiedni dobór aparatury, izol cji i konstrukcji. Uwzględniając te czynniki oraz dążąc do minimalizacji kosztów, stosuje się następujące rozwiązania stacji: