430
VI. Wyznaczniki funkcyjne i ich zastosowania
Podstawiając znalezione wyrażenia do wzorów (2) otrzymujemy pochodne y względem x wyrażone przez t, u i pochodne u względem t.
Jeżeli wzory na zamianę zmiennych nie są rozwiązane względem x i y:
(5) &(x, y, I, w) = 0 , V(x, y, t, u)=0,
to pochodne
dx dy ~It ’ dt
Na przykład zróżniczkujemy (5) względem t, traktując przy tym jako funkcję zmiennej t nie tylko x i y, lecz także u. Otrzymamy równania
dW dx dW dy d<ł> d<F du
■ —+ — • — + — + — • — =0 ,
dx dt dy dl dt du dt
d& dx d& dy d& B0 du
— •--1---• —H---1--• —=0,
dx dt dy dt dt du dt
dx dy
z których możemy wyznaczyć —, — •
dt dt
W szczególnym przypadku, gdy wzory na zamianę zmiennych rozwiązane są względem nowych zmiennych
(6) t=a(x, y), «=/?(*, y), możemy posłużyć się wyłożoną powyżej ogólną metodą. Np. różniczkując wzory (6) względem t i traktując przy tym x, y i u jako funkcje t, otrzymujemy
Stąd
da dx da dy du dp dx dft dy
dx dt dy dt dt dx dt dy dt
3/ł da du
dx dy dy dt dt da dp da dp dx dy dy dx
da du 90
dy dx dt dx dt da dp da dp dx dy dy dx
du
dt
du
dx
dt
dx
dp dp dy dx dy dx da da dy dx dy dx
Dostajemy stąd dla dyjdx wyrażenie takie samo jak przedtem.
dt du da dp
Tutaj tez rozróżnialiśmy pochodne —, — i —, —. Pierwsze oznaczają „całkowite” pochodne
dx dx dx dx
względem x, to znaczy z uwzględnieniem zależności y od x, a drugie — są pochodnymi cząstkowymi funkcji (6) względem x jako jednego z dwóch argumentów.
wreszcie
da du dp dy dx dt dx dx dp da du dy dy dt
Prościej jest jednak w tym wypadku postępować tak, jak gdyby wykonywało się przejście odwrotne — od zmiennych t i u do zmiennych x i y. Różniczkując wzory (6) względem x i traktując przy tym y jako funkcję x otrzymujemy
dt da da dy du dp dp dy
dx dx dy dx dx dx dy dx
zatem