438
VI. Wyznaczniki funkcyjne i ich zastosowania
Dalsze pochodne najprościej jest obliczyć w następujący sposób. Wyrażenie otrzymane dla
3 z \ dv du
lub — I różniczkujemy znowu względem x (lub y) traktując pochodne — i — jako funkcje dy J dt du
zmiennych x i y za pośrednictwem I i u, itd.
W przypadku ogólnym, gdy wzory na przekształcenie mają postać
(21) <P(x,y,z, ,u,v)=0, V(x, y, z,t,u, v)=0, 0(x, y, z, I, u, o)=0
można się posługiwać dowolną z tych metod, stosując przy tym reguły różniczkowania funkcji uwikłanych.
Dla rozwiązania tego najogólniej postawionego zadania zamiany zmiennych zastosujemy teraz metodę obliczania różniczek zupełnych. Ograniczymy się do objaśnienia metody odwrotnej, to znaczy do przypadku, gdy zmienne x i y traktujemy jako niezależne i względem nich obliczamy wszystkie różniczki
Wychodząc ze wzorów (21), można przez kolejne różniczkowanie znaleźć wyrażenia
(22) dt = aldx + a2dy + a3dz, du=bldx + b2dy + b3dz, dv=c2 dx+c2 dy+c3 dz.
d2t —di dx2 + d2 dxdy + d3 dy2 + dt dxdz + ds dydz + d6 dz2 + a3 d2z,
(23) d2u=eidx2+...+e6dz2 + b3d2z, d2v —fi dx2+...+f6 dz2 + c3 d2z.
Wstawiając do równania
dv=— dt-1--du
zamiast dt, du i dv prawe strony wzorów (22) otrzymujemy
Ci dx + c2dy + c3 dz—-— (a! dx + a2 dy + a3 dz) + — (6i dx + b2 dy + b3 dz), dt du
stąd
(24) dz=Adx+Bdy,
dv 3v
gdzie A i B są funkcjami wymiernymi pochodnych — i —- . Porównując ten wynik ze wzorem
dt du
dz = — dxĄ--dy
widzimy, że
Weźmy teraz równość
d2 v , d2v d2 v , 3v , 3v 2
■z-i-dt +2——dtdu+—rdu + —d t+ — d u dt2 dtdu du2 dt du
(t i u nie są tutaj zmiennymi niezależnymi) i podstawmy w niej zamiast różniczek dt, du, d2t, d2u, d2v znalezione dla nich wyrażenia (22) i (23), a następnie zamiast dz — wyrażenie (24). Z otrzymanej równości wyznaczamy d2z:
d2z = C dx2 + 2D dxdy + Edy2;
dv du d2v d2 v d2v
współczynniki C, D i E wyrażają się wymiernie przez pochodne — , — »—-j. —— . —-=. Porów-
dt du dt dtdu du