100e47

wiek

1.1. Formy kaslalcenia specjalnego.

14.    Dziecko z trudnościami w uczeniu *l\

15.    Poiiawy wobec otób nlepclnot n icpcłnattprawntf.

!*• N    - -i- MtruhlMm **fftno*+iwyfnn

2 \/24    Kształcenie ustawiczne

i*/l9    Szkoła zawodowa    Szkoła przygotowująca

do pracy

Egzamin preorientujący

13/15    Gimnazjum

Sprawdzian kompetencji

7/9    3 . ,

Szkota podstawowa

Ocena gotowości do podjęcia nauki w szkole 677

Klasa *0*

Kompleksowa analiza

i    rozwoju

Przedszkole i/lub przedszkole specjalne

i/Iub wspomaganie

0/3    rozwoju

Wczesne wspomaganie rozwoju

Rydna 20.1. System kształcenia dzieci i młodzieży ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi, upośledzeniem umysłowym, autyzmem i złożonymi niepełnosprawnoidami

2rPdo opracowanie własne na podstawie .Szkoła Specjalna" 1998. Reforma systemu kształcenia uczniów ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi. .Szkota Specjalna' 1998, nr 2(295), wkładka.

I. Objęcie opieką i wspomaganie rozwoju dzieci i młodzieży wybitnie uzdolnionej, która do tej pory nie brała udziału w specjalnym programie edukacyjnym - to

podejście zmienia również rozumienie samej istoty specjalnego podejścia - jako szerszego, obejmującego swoim działaniem wszystkie osoby, które wymaga-

■

irnwnych «_ril/

proniemy rodziny / o w»bą It

ją specjalnych oddziaływań psycho-pcd-agogiczno-rewalidacyjnych, w tym oso-by wybitnie uzdolnione,

2. Wspomaganie dzieci z tak zwanymi mi-krouszkodzeniami, a więc takich, które w procesie edukacji i wychowania napo* tykają specyficzne trudności, ale objęte specjalistyczną, kompetentną opieką, mają zagwarantowany właściwy i prawidłowy rozwój zarówno intelektualny, jak i społeczny. Podejście to pozwala na wyodrębnienie i ukazanie istoty wspomagania rozwoju dziecka w szkolnictwie ma-sowym na poziomie, na przykład, integracji; w wielu przypadkach dziecko nie wymaga objęcia kształceniem specjalnym pod warunkiem wczesnej diagnozy

Ii optymalnego skorelowania w holistycznym ujęciu opieki nad takim dzieckiem.

3. Wspomaganie logopedyczne, które nie ogranicza się jedynie do korekcji (wg

(specjalizacji logopedycznych, ukazanych przez Leona Kaczmarka, dotyczy surdo-logopedii), ale dba również o prawidłowy rozwój ogólny poprzez stwarzanie odpowiednich warunków ogólnych - zapobiega powstawaniu wad wymowy (logopedia wychowawcza) - oraz artystycznych (kultura żywego słowa) -w tym rozumieniu logopedia odchodzi od nauki zajmującej się jedynie dzieckiem niepełnosprawnym na rzecz bardziej ogólnego podejścia, czyli wspomagania rozwoju i profesjonalnego kształcenia przyszłych pokoleń w dziedzinie kultywowania poprawności wymowy.

4. Podjęcie permanentnego kształcenia osób z różnymi deficytami i dysfunkcjami, objętych programem andragogiki specjalnej.

Odmienny problem stanowi system kształcenia osób niepełnosprawnych oraz objęcie ich opieką w społecznym wymiarze edukacji. Dotyczy to przede wszystkim wyboru miejsca w tym systemie, czyli:

► ciągłego prowadzenia systemu szkolnictwa segregacyjnego, które nie spełniło oczeki-

9tó#ftxjks ipttyAr* rtmśśtś śmiitMIJ 319

wań związanych z kumulacją w wyznaczonych ośrodkach specjalistycznie wyszkolonej kadry, oraz dobrania niezbędnego sprzętu w celu rewalidacji niepełnosprawności dziecka;

►    systemu szkolnictwa niesegregacyjnego, które w ostatnich lalach coraz częściej zaczyna dominować w systemie polskiego szkolnictwa, chociaż problem granic działania integracyjnego nadał nie został podjęty:

a)    integracja całkowita, a więc obejmująca wszystkie przypadki chorób i niepełnosprawności dzieci i młodzieży, a tym samym wieloczynnikowo dobrana grupa rewalidacyjna,

b)    integracja ograniczona, niejako wtórna integracja selekcyjna ze względu na rodzaj niedostosowania, zaburzenia łub jego nasilenie, albo tworzenie niehomo-genicznych grup wsparcia w edukacji;

►    systemu współuczestniczącego połączenia różnych rodzajów szkół w jednym budynku, dzięki czemu zostaje zachowana płynność wspomagania oraz współuczestnictwo w kształceniu z grupą rówieśniczą na wybranych zajęciach, a także możliwe jest wspomaganie zaburzonych funkcji na dodatkowych fakultetach, kołach i tym podobnych zajęciach;

►    innowacji pedagogicznych, które często są wynikiem szukania przez rodziców dzieci niepełnosprawnych niekonwencjonalnych form pomocy i opieki. Należy do nich przede wszystkim zaliczyć:

a)    ruchy z pogranicza pedagogicznych form kształcenia, które zostały zaadaptowane do nauczania i wychowania specjalnego ze szkolnictwa masowego, na przykład wykorzystywanie sztuki (arteterapia itp.),

b)    ruchy pedagogiczne zaadaptowane do potrzeb szkolnictwa specjalnego, na przykład techniki Celestyna Freineta (jak również w odwrotnym kierunku na przykład Marii Montessori, Marii Grzegorzewskiej itd.),

c)    wykorzystanie techniki i najnowszych osiągnięć w dziedzinie wspomagania funkcjonowania osób niepełnosprawnych w społeczeństwie,