71
5.1. Estymacja punktowa
Wykorzystamy tu wynik otrzymany w przykładzie 5.1.2. Ponieważ
oo, to również E7^ estymatora.
« +1
dla n
n+ 1
+ a — 1 —> a. A to daje asymptotyczną nieobciążoność
Niech xl,x2,...,xn będzie realizacją próby prostej Xt ,X2,... ,Xn z populacji o rozkładzie trzypunktowym:
Pr(X = — 1) = 0.5 — p, Pr(X = 0) = 0.5, Pr(X = !)=/>.
Znaleźć estymatory parametru p metodą momentów i metodą największej wiarogodności. Rozwiązanie.
Najpierw wyznaczymy estymator metodą momentów. Ponieważ
m = EX = (—1) (0.5 —p) + 0-0.5 + 1 - p = >
więc
P =
2 m+ 1 4
Stąd
2X+\
p = ~T-
Aby wyznaczyć estymator metodą największej wiarogodności, tworzy się najpierw funkcję wiarogodności. Dla uproszczenia zapisu niech k oznacza liczbę obserwacji przyjmujących wartość — 1, a l - liczbę obserwacji przyjmujących wartość 0 wśród xi ,x7,... ,xn. Funkcja wiarogodności ma postać
L{xvx2,...,x„\p) =L(k, l,n-,p) = Pr(A, =x,)...Pr(A,„ =x„) = (0.5~p)k{0.5)lpn-k~l.
Szukamy punktu p, w którym L(p) osiąga największą wartość. Wygodnie jest w tym celu zlogarytmować funkcję L, bo ln A osiąga maksimum dla tego samego p co L. Zatem
In L(k,l,n\p) = A:ln(0.5 — p) + /ln0.5 + (n — k — l)]np.
Ponieważ L jest różniczkowalna względem p i ma maksimum, to szukane p wyznaczymy z równania