filiprffltłflo mIiIji /ni «fHfirwnd/Mlv #ię v/ /MUwM) tW wh
j|/ /tulu fiiijitijMi * i»nn/*u'iln>'h pi/tpatiLinli <>hvlĄ/fń jitni/lyijll (011% J//łi
4ohkltJI)Vi tolfWH /itjiŃfrfłr OTM/ -(ii*‘in/tń W ku/iIttU ł tlt/jml/f' Winyml pftMNulkóW nhifc/a »(* mai, ty tnalrm nHPręttitłM, u />« tcprihr poróWfHlJ# j# / łutj»v/*nbnni »<o/w»/c/a litymi I tm In |f<t<frti|włv >rt/4lii się maksymalna fcoMłi/MkcJI. ufk«/i4lc«nia luli *pt0p,J/ti jvj wymiary. Wltfh<r/ii0 kim-fintlifijt ptniv)t w /|<</<inviii niMfuKli nlid/i/miji i w takich wypadkach niile-zy iiw/ftlfilmi wzajemne niMzi/ilytwmic rOżnyelt rodzajów obciążeń nu etan wytę Mtiln mnitfrlfl/ii Kryteria oceny wytężenia materiału mlWĄ orf wiciu czynników: ipnwihu iil)uii|^i)io Itrr/isihilicjU tmi/ejn materiału I Jagn włnanrricl. warunków pracy ciernemu ilp Hipotezy wytrzymafniciowc formuh(jq /anaiły obliczeń zapewniających lie/piccznq pracę konstrukcji w złożonych stanach obciążenia.
2.1.1. Hipoteza największych naprężeń stycznych
Hipoteza największych naprężeń stycznych, znana również jako hipoteza Coulmba - Trrsci. oparta jest na poniższym założeniu. Zakłada się jako miarę wytężenia materiału największe naprężenie styczne. Przy założeniu, że <J( > <% > 0) maksymalne naprężenie styczne wynosi
K}1231. Inutpmntja gnlk/m liipmy tUaksymnlnycii oafaęteti styi/iiych • przypadku prze .ir/i .-.to ruprę/cnlH /• pOTlWOi tót Mohra
Porównując trójkicrunkowy *up naprężeń / prostym rozciąganiem
Uf. » o,. 0»Oi« o>*), otrzymujemy
0r*t
l
/jtklhriajutt, te maksymalne
ciq|>*v*‘ *tn *!>' ’* *;,*‘*
•'i ^<*IW
*• iM «-**
Ml
^ •» o4«§gT • <23 je#
:<3Ta.
*— * 2 ' •* p^twwdyfw |«« Mktuna iwImiii » cMMj>
•toprrwan* ^ io*^fu plaMyc/noAcl. Wtnjfyak Tir^Trry n—I >4ę p«iw ji «f< ^molowM) rut podiuwłs hlp^^lf/y nnjwj^v/ych nnprv/?A «cyv/n^i.|t ma pn
Hipoteza energetyczna oparta jest na /alo/cniu. ze (niant wytęzenin materiału .jest energia odkształcenia postaćinwego. Prz> /aloamin. /c mamy dane naprężenia i odkształcenia główne w trójkierunkowym stanic napięcia możemy obliczyć energię w dowolnym elemencie ciała (rys. 23-2).
KyR. 23.2. Nopreteiiu i odkusutlamU w irA^uminkn*Y<n *MO*c n-ł,*ę,:ł* Odkształcenia względne zgodnie z pmwm Ikwkc’u(15. <•! wynoszą odpowiednio
4Tf : ],K -V<OU + <^3J ** * £*» S
u
(•)
udzW: l, - moduł Younga.
V * wspAletynnik Poiuo®*