162
162
sądowi niższemu do ponownego rozpatrzenia, jak orzec co d
ustaleniach sądu niższego. Sąd kasacyjny nie orzeka co i sprawy, a wyłącznie uchyla zaskarżone orzeczenie (orzeczeni 'SS toryjne) i przekazuje sprawą sądowi niższemu do ponownej ^ znania. Postępowanie rewizyjne obejmuje zarówno ustalenia jak i faktyczne. Sąd rewizyjny zasadniczo jednak nie prowadź,'’""* powania dowodowego i opiera się na ustaleniach sądu niższJ^' ten może zarówno uchylić zaskarżone orzeczenie i orzeka-,,/
sprawy, oczywiście wtedy gdy zebrany materia! dowod
0WV nic
nsti.
maga uzupełnienia. Postępowanie apelacyjne obejmuje również lenia faktyczne i prawne. Postępowanie apelacyjne stanowi powinie postępowania przed sądem niższym, obejmuje ono zatem A prowadzenie postępowania dowodowego. Sąd apelacyjny orzeka do istoty sprawy.
Wymienione wyżej modele postępowania ot. volawczego ujI1(> wanc w swojej czystej postaci mają szereg wad (np. postępowanie rewizyjne narusza zasadę bezpośredniości, ponieważ sąd rewizyjm \ może orzekać co do istoty sprawy nie prowadząc postępowania do-wodowego, z kolei wadą kasacji i apelacji jest to, iż wielokrotnie wydłużają one postępowanie). Nic więc dziwnego, że w praktyce najeżę, ściej spotykamy się z postępowaniem odwoławczym, które w ten lub I inny sposób stara się łączyć elementy różnych modeli. W tym sta- I nie rzeczy bardzo często nazwa środka odwoławczego nie odpowiada jego treści.
Wspomnieć wreszcie należy o odróżnieniu środków odwoławczych od orzeczeń nieprawomocnych i prawomocnych. O ile z zasady od każdego orzeczenia nieprawomocnego co do meritum sprawy sądu pierwszej instancji służy środek odwoławczy (w większości państw europejskich regułą jest postępowanie dwuinstancyjne), o tyle możliwości kwestionowania orzeczeń prawomocnych są dużo bardziej ograniczone i odnoszą się tylko do wyjątkowo poważnych naruszeń prawa. Klasycznym przykładem środka odwoławczego od orzeczeń prawomocnych jest wznowienie postępowania.