Wszystkie wymiary główne na statkach ze stalowymi kadłubami są mierzone po wewnętrznej stronie poszycia.
Długość między' pionami Lu* jest to odległość między’ pionem rufowym i dziobowym (rys. 10).
Długość nu wodnicy konstrukcyjnej Lwk jest to odległość od pionu dziobowego do punktu przecięcia zarysu rufy z j>łaszczyzną wodnicy konstrukcyjnej, mierzona na PS.
Długość całkowita kadłuba jest to odległość między skrajnymi punktami kadłuba na dziobie i na rufie statku.
Szerokość konstrukcyjna li jest to maksymalna odległość między burtami statku w najszerszym miejscu kadłuba, mierzona nie wyżej niż do wodnicy konstrukcyjnej (rys.l 1).
Rys / / Pomiar szerokości kadłuba t zanurzenia konstrukcyjnego, aj na statku z prostopadły mi burtami, b) na statku z rozchylonymi burtami t ze skośnym dnem
20
Zanurzenie konstrukcyjne 7* jest to odległość od linii dna do płaszczyzny wodnicy konstrukcyjnej, równa odległości od PP do PWK, mierzona na płaszczyźnie owręźa (rys 11).
Zanurzenie konstrukcyjne dziobu 7}* jest to odległość od punktu przecięcia linii dna z pionem dziobowym do płaszczyzny wodnicy konstrukcyjnej, mierzona na pionie dziobowym.
Zanurzenie konstrukcyjne rufy 7^a jest to odległość od punktu przecięcia linii dna z pionem rufowym do płaszczyzny wodnicy konstrukcyjnej, mierzona na pionie rufowym.
Różnica między* zanurzeniami konstrukcyjnymi dziobu i rufy nazywa się konstrukcyjnym przcgłcbieniem kadłuba tu.
tn * Tdk - Trk
Na rysunku 12 pokazano sposób pomiaru TK, Tok. Trk na statku z niezerowym przegłębieniem kadłuba. Na statku projektowanym na pływanie bez przegłębienia zanurzenia konstrukcyjne dziobu i rufy są jednakowe i równe zanurzeniu konstrukcyjnemu:
tK * 0; Trk - Tok * Tk
Maksymalne zanurzenie konstrukcyjne T/mn jest to odległość od najniższego punktu dna kadłuba do płaszczyzny wodnicy konstrukcyjnej.
n |
/ PWK 1 |
r | ||
4 |
i |
"j linii stępki \ s |
! PD |
fp |
PR \ dolni krawędź stępki
Rys 12 Pomiar zanurzeń dztohu i rufy na statku z przegłębieniem konstrukcyjnym