Wszystkie te dowody są typu kosmologicznego. Wszystkie opierają się na założeniu, że szereg przyczyn nie może iść w nieskończoność, lecz musi istnieć przyczyna pierwsza. Trzy pierwsze są odmianami dowodu zainicjowanego przez Arystotelesa; dwa następne zawierają motywy neoplatońskie, a jako inicjatora ostatniego dowodu Tomasz wymienił Jana z Damaszku.
Przymioty Boga:
Własności Boga były ustalone przez Pisma Świętego i ojców Kościoła, nie były przedmiotem sporu. Tomasz również się z nimi zgadzał. Sporne było natomiast
1. Czy można je rozumem poznać, czy tez należy je rozumieć za przedmiot wiary i objawienia
2. jeśli można je poznać, to w jaki sposób
3. Jaka własność boga jest zasadnicza, czyli co stanowi jego istotę metafizyczną, z której wynikają inne własności (Która z własności Boga jest najważniejsza, stanowiąc jednocześnie podstawę dla innych własności)
Tomasz był zdania, że
1. Własności Boga można poznać rozumem
2. że wszakże rozum ludzki nie może poznać ich wprost lecz tylko pośrednio droga negacji lub eminencji - czyli przez zaprzeczenie bądź przez nieskończone wzmożenie własności istot skończonych
3. Istotą metafizyczną Boga jest samoistność (aseitas): Bóg jest jedynym bytem, który istnieje sam przez się, wszystkie inne są bytami zależnymi (entia ab alio, entiaparticypata)
Istnieją dwa sposoby ustalenia własności Boga:
I. drogą negacji: Bóg jest samoistny, niezmienny, wieczny bez początku i końca, bo powstanie i koniec były by zmianami, jest niematerialny; jest bytem prostym, nie złożonym, bo podstawą wszelkiej złożoności jest materia; istota jego jest identyczna z istnieniem, bo byt prosty nie może mieć składników; nie ma dla niego rodzaju i dlatego nie może być definiowany itd.
II. Droga eminencji: własnością Boga jest doskonałość, mądrość, wszechmoc, inteligencja, wola itd.
Tymi wieloma różnorodnymi pojęciami ograniczony umysł ludzki próbuje ująć prostą naturę Boga.