bis7

9.6. Burtowe wręgi wzdłużne

Na statkach ze wzdłużnym układem wiązań burt główne ich usztywnienia - burtowe wręgi wzdłużne - biegną nieprzerwanie od tylnej do przedniej grodzi ograniczających poszczególne przedziały, a w miejscu przejść przez grodzie ich konstrukcyjna ciągłość jest zachowana za pomocą węzłówek leżących po obu stronach grodzi łączących burtowe wręgi wzdłużne z usztywnieniami grodzi. Sposoby zachowania ciągłości burtowych wręgów wzdłużnych pokazane są na rysunku 97.

o-)

Rys. 97. Zachowanie ciągłości konstrukcyjnej burtowego wręgu wzdłużnego na grodzi poprzecznej (widok z góry na przekrój burty): a) grodź z poziomymi usztywnieniami; b) grodź z pionowymi usztywnieniami; 1) grodź, 2) odcinki burtowego wręgu wzdłużnego, 3) poziome usztywnienie grodzi, 4) pionowe usztywnienie grodzi, 5) węzłówki

Role wiązarów podpierających wręgi wzdłużne, zarówno dla burty pojedynczej, jak i podwójnej, pełnią omówione wyżej wręgi ramowe.

Przekroje burtowych wręgów wzdłużnych, podobnie jak wręgów poprzecznych, zależą od obciążenia burty, przyjętego odstępu wręgowego i rozpiętości pomiędzy miejscami podparcia na grodziach oraz na wręgach ramowych, a określają je przepisy budowy kadłubów.

Na statkach o długości powyżej 150 m, z mieszanym układem wiązań kadłuba, wzdłużne wiązania burt występują, w myśl powyższych przepisów, w obrębie skrajnych pasów poszycia burtowego przy dnie i przy pokładzie wytrzymałościowym. Spełnienie tego przepisu widać na zładzie poprzecznym masowca (rys. 72) - dolne i górne części burt są usztywnione wzdłużnie, a środkowe ich fragmenty mają usztywnienia poprzeczne.

131