bis4

a)

Rys. 89. Wręgi na statku z poprzecznym układem wiązań burt: a) statek jedno-pokładowy - wręg podparty wzdłużnikiem burtowym; b) statek dwupokładowy ~ zróżnicowanie wytrzymałości odcinków wręgów; c) statek z podwójnymi burtami

Rys. 90. Ciągłość wręgu w przejściu przez dolny pokład: a) zachowanie ciągłości konstrukcyjnej za pomocą węzłówek; b) przejście wręgu przez pokład dolny węzłówek nakładkowych spinających górny i dolny odcinek wręgu /. pokładem. Omawiane rozwiązanie w odniesieniu <ło zróżnicowanych wytrzymałości odcinków wręgu przedstawione jest na rysunku 90a.

Dawniejsze konstrukcje burt z zachowaniem ciągłości wręgów na przejściach przez międzypokłady (rys. 9Gb), ze względu na konieczność uszczelniania tych przejść, nie są obecnie stosowane.

Jeżeli rozpiętości (długości niepodparte) wrogów przekraczają 5 m, to w środku ich rozpiętości montowane są węzłówki przeciw-skrętne. Przy znacznych rozpiętościach wręgów są one rozmieszczone w odstępach nie większych niż 2.5 m. Przykładowe rozwiązania węzłówek przeciwskrętnych wręgów pokazane są na rysunku 91.

W wypadku podwójnych burt wręgi usztywniające burtę zewnętrzną i wewnętrzną łączone są między sobą poprzecznymi pokładni-kami wewnątrzburtowych pokładów (rys. 89c).

Wręgi poprzeczne występują również na statkach ze wzdłużnym układem wiązań burt. Są one rozmieszczone nie rzadziej niż co cztery odstępy wręgowe i mają duże przekroje, gdyż pełnią rolę wiązarów ramowych, podpierających wzdłużne usztywnienia burt i jednocześnie przenoszących obciążenia z wyżej położonych pokładów na konstrukcję dna. Wręgi ramowe najczęściej wykonane są w postaci teowników spawanych. Na obu końcach tych usztywnień występują węzłówki integralne. Przykład wręgu ramowego wzmacniającego burtę

125