2013 04 06 49 40

PROPERCJUSZ. EI.FfflR, I 18 45

Niechaj mnie chciwie czyta wzgardzony kochanek, Niech mu moje nieszczęścia posłużą poznane. a Ty również, gdy ów chłopiec z łuku cię ustrzeli, (Ostrzegam cię: nie bluźnij moim bogom śmiele!)

Będziesz płakał — o, długo! — że wyprawa sławna Siedmiu w milczeniu wiecznym legła od tak dawna.

Darmo będziesz się starał lekkie pieśni składać -2® Późna Miłość nie zechce wierszy podpowiadać.

Wtedy to dojrzysz we mnie niemałe zdolności I niejeden mi talent sławy pozazdrości.

Nikt koło mego grobu nie przejdzie z młodzieży,

By nie rzec: Mej miłości oto wieszcz tu leży!

²³ Nie radzę ci więc pieśni moich lekceważyć:

Bo nieraz Miłość późna z lichwą płacić każe.

ELEGIA XVIII (I 18)

Tu chyba dość jest pusto - nikt skarg nie posłyszy,

W samotnym gaju Zefir drzewa pieści w ciszy.

Tu mi wolno me serce zbolałe otworzyć,

w. 15 ów chłopiec - tzn. bóg miłości Amor; wyobrażano go sobie jako skrzydlatego chłopca, uzbrojonego w kołczan i strzały, którymi raził swe ofiary, wywołując w nich żar miłosny.

w. 20 Miłość - jako personifikacja.

w, 24 mej miłości - bo Propercjusz tak wiernie opisuje swe przeżycia miłosne, iż mogą one stać się dla każdego odbiciem jego własnych uczuć i losów.

w. 26 - spóźniona miłość bywa najsilniejsza.

El. 118. Z elegii tej dowiadujemy się, że Cyntia staje się dla poety jakaś niechętna, a on nie umie znaleźć przyczyny tego dziwnego jej sta-