2013 04 06 49 14

42 RZYMSKA ELEGIA MIŁOSNA

²⁰ Byś przyszedł do niej. Będzie pamiętać, żeś zb_ro

Gniewna, wszystkim dziewczętom powie, jak to^|" Odtąd cię już próg żaden nie powita miło. ⁰ A ona nie pominie żadnego ołtarza

Ni głazu - będzie z płaczem swe skargi powtarza ²⁵ Bo nic by Cyntii większą nie zdjęło żałobą,

Niż gdyby bóg uchodząc zabrał miłość z sobą Miłość moją! Oby tak zostało bez zmiany,

Bym powodu do żalów nie miał w ukochanej!

ELEGIA V (15)

Ach, zawistny natręcie, przestań wreszcie nudzić!

Daj nam, jak przedtem, razem iść w spokojnym 1

[trudzie. 1

Czegóż ty pragniesz, głupcze? Żyć jak ja w obłędzie? ] Nieszczęśniku! Ku klęsce ostatecznej pędzisz!

⁵ Chcesz, biedaku, biec boso przez ukryty ogień,

w. 24 ni głazu, etc. - mowa o świętych kamieniach, które czcili starożytni.

EL 15. Adresat tej elegii, poeta Gallus, był zdaje się przyjacielem Propercjusza, ale mimo to zaczął starać się o względy Cyntii. Poeta ostrzega go pół żartem, pół serio, zwracając mu uwagę, by nie próbował nawet zbliżać się do Cyntii, bo nie jest tak łatwo dać sobie radę z jej kaprysami, jak tego doświadczył Propercjusz na swojej osobie.

w. 5 ukryty ogień - chodzi tu o tzw. próbę ognia, jakby rodzaj sądu bożego.

i * tak«

w.

1 *Wos)j ustaw

^sk>jn*

Wypi^ć

1 lekkimi potraf A jeśli si ,o Za to W nocy Ona i O, częsl Kied u i lamer A st Gdy Kto Tak m 20 l ja

Nieb

ti

Szlac

U

_; f Aje

Ja c | | Lec