2013 04 06 50 16

56

RZYMSKA ELEGIA MIŁOSNA

Ani tak bez przyczyny pioruny nie padły.

Tak to zwykł właśnie karać niewierne dziewczyny Ów bóg, co sam już płakał, zwiedziony, z ich winy ⁵⁵ Czy więc szata sydońska warta tego będzie,

Byś się bała, ilekroć Auster chmur napędzi?

ELEGIA XXIX a (II 29 a)

Gdym wczoraj, moja miła, szedł pijany nieco (Wokoło noc i pustka, tylko gwiazdy świecą),

jako gwiazda, której zniknięcie w listopadzie rozpoczyna okres słot i burz; Plejady - siedem małych gwiazd widocznych od połowy maja do końca października; gdy zachodzą, zaczyna się okres deszczowy.

w. 55 Sydon był najstarszym miastem fenickim, leżącym między Tyrem a Bejrutem; sydońska szata - tyle co szata purpurowa (otrzymana oczywiście jako kosztowny podarunek od kochanka), w. 56 Auster przynosił z południa burze i deszcze.

El. II29 a. Jest to jedna z najwdzięczniejszych elegii Propercjusza; opisuje poeta, jak raz, wałęsając się późną nocą po ulicach Rzymu, natknął się na gromadę skrzydlatych chłopiąt, Amorków, które na znak swego dowódcy rzuciły się na przerażonego poetę, skrępowały go i karcąc za niestałość i szukanie jakichś innych wrażeń po nocach, odprowadziły przemocą do domu Cyntii. Tu dopiero puściły go wolno. W elegii tej jest dużo swobodnego, niemal naiwnego uroku, dużo lekkiej, pogodnej wesołości i szczerego humoru; mamy tu obrazek jakby żywcem wzięty z ówczesnych ściennych malowideł, znanych z Pompejów, gdzie roi się od ślicznych Amorków bawiących się, tańczących i występujących w najrozmaitszych sytuacjach jak prawdziwi i dorośli ludzie.

w. 2 A więc nie towarzyszyli poecie niewolnicy z pochodniami -jak to miało miejsce w elegii 13.