4

Teza J. Brunera - fundamentem rozwijanego w ostatnim ćwierćwieczu w badaniach nad językiem dziecka podejścia, które określamy mianem interakcyjnej intencionalności (Bokus, Shugar, 2007).

„Dziecko posługuje się znaczeniem jako kluczem do języka, a nie językiem jako kluczem do znaczenia” (Macnamara, 1972, s. 1).

Jakie znaczenia dziecko chce przekazać innym?

Jakie znaczenia inni chcą przekazać dziecku?

U podstaw takich pytań leży założenie, że

-    po pierwsze, dziecko jest istotą intencjonalną;

-    po drugie, dziecko postrzega innych jako istoty intencjonalne.