aniony2

GRUPA V

NO₃" anion azotanowy(V)

1.    Azotan(V) srebra [AgNOj] nie wytrąca osadu.

2.    Chlorek baru [BaCh] nie wytrąca osadu.

3.    Sole żelaza(ll) |np. FeSCU] w obecności stężonego kwasu siarkowego(Vl) [M2SO4J ulegają utlenieniu przez jony azotanowe(V). Powstały w reakcji tlenek azotu(ll) reaguje z nadmiarem soli żelaza(Il) tworząc nietrwałe ciemnobrunatne połączenie [FcNOjSO.ł.

3 Fe²⁺ + N0₃' + 4 H⁺ -> 3 Fe³⁺ + NO t + 2 H₂0

Wykonanie doświadczenia: do badanego roztworu dodajemy nasyconego roztworu siarczanu(YT) żelaza(U), następnie powoli do pochylonej probówki wkraplamy po ściance stężony kwas siarkowy(Vl), który jako ciecz o większej gęstości tworzy na dnie osobną warstwę - w obecności azotanów na granicy obydwu roztworów powstaje nietrwała, brunatna „obrączka” (nie wstrząsać probówką).

GRUPA VI

SO4² anion siarczanowy(VI)    i

1.    Azotan(V) srebra [AgNOj] nie wytrąca osadu.

2.    Chlorek baru [BaCh] wytrąca biały, krystaliczny osad siarczanu(Yl) baru nierozpuszczalny w kwasach.

BaS0₄ 4-

Ba²⁺ + S0₄²'

3. Octan ołowiu(U) [(CH₃COO)₂Pb] wytrąca biały, krystaliczny, trudno rozpuszczalny osad siarczanu(Vl) ołowiu(II).

S0₄²' + Pb²⁺ -> PbS0₄l

GRUPA VII

Si(>3 anion metakrzemianowy

1.    Azotan(V) srebra [AgNOsJ wytrąca żółty osad metakrzemianu srebra rozpuszczalny w rozcieńczonym kwasie azotowym(V) lub w amoniaku z powstaniem galaretowatego osadu żelu kwasu metakrzemowego (uwodnionej krzemionki SiC^ntfcO).

2 Ag⁺ + SiO.,²' h> Ag₂Si(), I Ag₂SiO, i + 2 H⁺ -> 2 Ag⁺ + H₂SiO, i

2.    Chlorek baru [BaChJ i chlorek wapnia [CaChJ wytrącają białe osady metakrzemianu baru lub wapnia rozpuszczalne w rozcieńczonym kwasie azotowym(V).

Ba²⁺ + Si0₃²' -> BaSiO, i BaSiO, i + 2 H⁺ -» Ba²⁺ + H₂SiO, I

3. Kwasy [np. H2SO4, HCI] wydzielają z alkalicznych metakrzemianów galaretowaty osad żelu kwasu krzemowego.

9-

sioc + 2 kr

H₂SiO, i