93 (57)

skutek rozkładu tej soli w obecności reduktorów. Rozcieńczone roztwory azotanu(Y) srebra mają silne właściwości bakteriobójcze.

Sprzęt:

Parownica porcelanowa na 100 cm³ lub zlewka na 250 cm³ Cylinder miarowy na 50 cm³ Zestaw do sączenia pod zmniejszonym ciśnieniem

2 lejki z płytką z porowatego szkła nr / i nr 4

Zestaw do ogrzewania

Krystalizator

Bagietka

Odczynniki:

Srebro (z odpadów laboratoryjnych)

— 10 g

Kwas azotowy(V), roztwór rozcieńczony (1:1) — 50 cm³

Wykonanie:

Pod sprawnie działającym wyciągiem laboratoryjnym w parownicy lub zlewce umieścić 10 g srebra, zalać 50 cm³ kwasu azotowego(V) rozcieńczonego w stosunku 1:1. Naczynie postawić na siatce i rozpuszczać srebro ogrzewając do temperatury 60—80°C. W razie potrzeby dodać jeszcze kilka cm³ rozcieńczonego kwasu. Otrzymany roztwór przesączyć przez lejek z płytką z porowatego szkła nr 4, odparować do objętości 10—15 cm³ i pozostawić do krystalizacji w zimnym miejscu. Wydzielone kryształy odsączyć (lejek z płytką z porowatego szkła nr /), przesącz ponownie zagęścić i wykrystalizować AgN0₃. Otrzymany produkt można przekrystalizować z małej ilości wody, wysuszyć w 110°C i zważyć. Obliczyć wydajność.

Preparat należy przechowywać w słoiku szklanym bez dostępu światła lub w słoiku z ciemnego (oranżowego) szkła, ponieważ ulega rozkładowi z wydzieleniem metalicznego srebra.

Otrzymywanie miedzi z tlenku miedzi(II)

Miedź metaliczną w postaci proszku można otrzymać przez redukcję tlenku miedzi(II) wodorem lub tlenkiem węgla:

CuO -f- H2 —* Cu -}- H2O,

CuO -ł- CO -> Cu + C0₂.

Redukcję tlenku miedzi(II) przeprowadza się w podwyższonej temperaturze stosując czyste gazy: wodór i tlenek węgla, ale można również zastosować gaz miejski lub przemysłowy, jeżeli zawiera H₂ i CO. Podczas wykonywania prac z gazami należy zachować ostrożność w operowaniu otwartym płomieniem, gdyż istnieje niebezpieczeństwo wybuchu. Należy szczególnie przestrzegać szczelności aparatury. W przypadku pracy z tlenkiem węgla należy pamiętać o niebezpieczeństwie zatrucia tym związkiem i wszelkie prace wykonywać pod sprawnie działającym wyciągiem.

Sprzęt:

Rura o średnicy 10—15 mm z trudno topliwego szkła Źródło gazu redukującego Palnik lub grzejnik elektryczny Płuczka

Rurka szklana wygięta pod kątem prostym (0 — 8 mm)

Rurka szklana długości 10—15 cm 0 = 10—15 mm Wąż gumowy

Drut miedziany o grubości 0,2—0,8 mm lub drobna siatka miedziana Statyw żelazny z łapą i łącznikiem

Odczynniki:

Tlenek micdzi(ll) — 20—30 g Kwas siarkowy(Vl) stężony techn. {do płuczki) — 150 cm³

Wykonanie:

Sproszkowany tlenek miedzi(II) wsypać do rury z trudno topliwego szkła w taki sposób, aby umożliwić przepływ wodoru. Następnie zestawić aparaturę w kolejności: źródło wodoru, płuczka z kwasem siarkowym^), rura z tlenkiem, bezpiecznik, rurka wygięta pod kątem prostym (patrz rys. X-2).

Bezpiecznik (rys. X-3) można wykonać następująco: drut miedziany pociąć na 4—5 cm odcinki i włożyć ciasno do rurki szklanej długości 5—6 cm. Zamiast drutu można włożyć do rurki ciasno zwiniętą drobną siatkę miedzianą. Obydwa końce rurki przewęzić i obtopić, tak aby drut nie wypadł, i założyć na nie krótkie odcinki węża gumowego. Tak skonstruowany bezpiecznik zabezpiecza aparaturę przed rozerwaniem w przypadku zmniejszenia się ciśnienia wodoru w aparaturze, nie pozwala bowiem na cofnięcie się płomienia do wnętrza.

Po całkowitym zestawieniu aparatury należy podłączyć ją do źródła

183