ar1

potrafi. Nie łatwo przynajmniej znaleźć innego patrona, l nie/ powili dam, że każdy powinien czcić Erosa, i sam go czczę, a szczególniej się ćwicząc w miłości i innym lo doradzam, a teraz i zawsze wielbię potęgę Erosa ze wszystkich moich sil. Przyjmij tedy, Fajdrosie, jeśli wola, tę mowę jako pochwałę Erosa, a jeśli nie, lo ją nazwij, jak ci się tylko podoba.

Platon, Uczta. Przełożył Władysław Wilwieki. W: Platon: Uczta, Eutyfron, Obrona Sokratesa, Kriton, Fedon. Przełożył oraz wstępem, objaśnieniami i ilustracjami opatrzył Władysław Wilwieki. PWN. Warszawa 1984, s. 78-84, 98-117.

'-■ff

A l< Y KTO I I I fiS

(wo yn p.n.o.)

Polityku

(Fragmenty)

KSIĘGA I. ROZDZIAŁ I [Dcłlnicja państwa.

Człowiek jest z natury stworzony do życia w państwie]

1. Skoro widzimy, że każde państwo jest pewną wspólnotą, a każda wspólnota powstaje dla osiągnięcia jakiegoś dobra (wszyscy bowiem w każdym działaniu powodują się tym, co im się dobrem wydaje), to jasną jest rzeczą, że wprawdzie wszystkie [wspólnoty] dążą do pewnego dobra, lecz przede wszystkim czyni to najprzedniejsza z wszystkich, która ma najważniejsze z wszystkich zadanie i wszystkie inne obejmuje. Jest nią tzw. państwo i wspólnota państwowa. [...]

4.    Najpierw tedy konieczną jest rzeczą, aby się łączyły ze sobą istoty, które bez siebie istnieć nie mogą, a więc żeńska i męska w celu płodzenia; dzieje się to nie z wolnego wyboru, lecz jak i u wszystkich zwierząt i roślin pod wpływem naturalnego popędu do pozostawienia po sobie dalszej tegoż rodzaju istoty. Tak samo zdani są na siebie dla swego zachowania, ten, kto włada z natury, i len, kto mu jest poddany. Ta bowiem istota, która dzięki rozumowi zdoła przewidywać, rządzi z natury i rozkazuje z natury, ta zaś, co potrafi tylko zlecenia te wykonywać przy pomocy sil cielesnych, jest poddana i z natury niewolna: toteż interesy pana i niewolnika są zbieżne.

5.    Z natury więc inne jest przeznaczenie kobiety i niewolnika. (Przyroda bowiem nie robi nic takiego jak ci kowale, wyrabiający miecze delfickie¹ w sposób oszczędny, lecz każdy jej twór ma tylko jeden

i

53

1

„Miecz dclficki'' — objaśnia leksykograf llesyehios jako miecz czy nóż mający z przodu część żelazną, co jednak niewiele mówi; z loku myśli wynika, że był on do różnych celów używany.