92 Rozdział 3
W czasach nam współczesnych zarówno w demokracjach o systemie prezydenckim, jak i parlamentarno-gabinetowym organizacje polityczne zdają sobie sprawę, że powszechnie uznany i popularny lider polityczny może zdecydować o powodzeniu partii, której jest reprezentantem. Jedną z funkcji partii politycznych jest odpowiednia selekcja kandydatów, która polega na wykreowaniu elit politycznych.
Jeszcze w latach 50. XX wieku image lidera partyjnego był mocno związany z samym wizerunkiem partii, dopiero w latach 70. i 80. ujawniło się powszechne zainteresowanie rolą lidera politycznego. W szczególności obserwacje brytyjskich elekcji w latach 1974—1983 przyczyniły się do stwierdzenia, że „popularni liderzy wywierają istotny wpływ na zwycięstwo partii”1 2. Dlatego też jedną z płaszczyzn kreowania wizerunku partii politycznych, jako głównych podmiotów rynku politycznego jest płaszczyzna personalna, albowiem partie prezentują się na zewnątrz głównie poprzez swoich liderów i działaczy, czyli polityków. To oni kształtują wizerunek zarówno swojej organizacji, jak i swój własny. Są oni bowiem, wraz z partiami politycznymi „głównymi aktorami sceny politycznej”1 .
Liderzy polityczni to osoby, które ze względu na swą wiedzę, doświadczenie, cechy osobowości, a także zajmowane stanowisko, prestiż bądź sprawowane funkcje, stanowią dla innych wzór do naśladowania i których opinie, poglądy kształtują zachowania i wpły-
Wykorzystanie technik i metod public relations przez partie polityczne 93
wają na społeczeństwo3. Są oni często utożsamiani z przywódcami partii politycznej. Z kolei partie polityczne często traktują swoich liderów, jako jeden z czynników wpływający na przyciąganie głosów wyborczych. Ugrupowania polityczne tworzą np. strategie wyborcze skoncentrowane wokół osoby kandydata.
W czasach nam współczesnych, na progu XXI wieku wymagamy od polityków pełnego profesjonalizmu. Polityk (politikós) już od czasów starożytnej Grecji brał czynny udział w podejmowaniu najważniejszych decyzji społecznych, wojskowych, administracyjnych i politycznych w kraju. Był nim mędrzec, osoba wykształcona posiadająca charyzmę. Uprawianie polityki zawsze było prestiżowym zajęciem. Dlatego też i współcześnie politycy powinni być przedstawiani jako postaci godne naśladowania w procesie kształtowania i umacniania zarówno partii politycznych, jak i demokratycznego porządku, który nie może funkcjonować bez zachowania choć „minimum prospołecznych motywacji”4.
Czynnikiem, który miał wpływ na zmianę charakteru polityki we współczesnych nam czasach, jest powszechność mediów. Dzięki nim oczekuje się od polityków i ceni w nich przede wszystkim to, co może „zyskać poklask, a nie to, co jest wyrazem dążenia do realizacji pewnych wartości w polityce”5. Sytuacja taka ma miejsce ze względu na „niedostatek tradycji kultury politycznej w krajach, które weszły na drogę demokratycznego rozwoju”6.
Profesjonalizacja polityki spowodowała, że wyodrębniła się grupa osób zawodowo zajmująca się nią, posiadająca odpowiednie cechy i umiejętności sprzyjające pełnieniu ról publicznych. Zaliczamy do nich:
- predyspozycje intelektualne (wiedzę),
- predyspozycje emocjonalne (np. osobowość, empatia),
- zdolność anahzowania rzeczywistości społecznej,
Badania roli liderów w brytyjskich kampaniach w 1974, 1979 i 1983 roku przeprowadzili D. Butler i D.E. Stokes. Udowodnili oni, że główni liderzy w tych kampaniach odegrali dużą rolę i wpłynęli na ostateczny wynik wyborczy partii, m.in.: M. Thatcher, lider Partii Konserwatywnej w 1983 roku, po zwycięstwie Wielkiej Brytanii w wojnie o Wyspy Falklandzkie, znacznie wzmocniła swoją pozycję polityczną (wykreowała o wiele korzystniejszy wizerunek niż lider la-burzystów M. Foot); zob. szerzej: R. Wiszniowski, Marketing wyborczy. Studium kampanii wyborczych w systemach prezydenckich i semiprezydenckich (Finlandia, Francja, Polska, Stany Zjednoczone), Warszawa—Wrocław 2000, s. 81.
J. Muszyński, Marketing polityczny..., op. cit., s. 42.
15 Por. Ibidem, s. 43.
R. Aron, Esej o wolnościach, Warszawa 1997, s. 86.
Etyka w polityce, Debata naukowców, polityków, dziennikarzy i społeczników zorganizowana przez: Konsulat Generalny Stanów Zjednoczonych w Krakowie oraz Uniwersytet Jagielloński, pod red. G. Skąpskiej, Kraków 1997, s. 94.
19 Ibidem.