0311

0311



Rozdział IX

Stosunki między legislatywą a egzekutywą 1. Pojęcie reżimu politycznego

Z terminem reżim polityczny kojarzymy na ogół jakąś formę dyktatury, której cechą zasadniczą jest mniej lub bardziej drastyczne ograniczenie praw obywatelskich oraz skupienie władzy w rękach osoby łub instytucji nie pochodzącej z wyborów. W tym właśnie sensie mówi się o reżimie wojskowym, policyjnym, „sułtań-skim” itp. Zdziwienie wywołuje natomiast często określenie „reżim demokratyczny” . Nieporozumienia biorą się stąd, że we współczesnej politologii pojęcie „reżimu politycznego” (political regime) jest z reguły aksjologicznie neutralne. Najogólniej biorąc, oznacza ono każdy zespól wartości i zasad, na których opierać się mają struktury i zachowania polityczne, oraz norm, które je regulują. Innymi słowy, reżim polityczny w szerokim sensie tego słowa to wartości ustrojowe, wzorce struktury instytucji władzy oraz formalne i nieformalne reguły gry politycznej określające relacje między podmiotami polityki. Tak rozumiany reżim polityczny nie musi być ani „dobry”, ani „zły”, ani tym bardziej „nieludzki” (jak zwykło się określać totalitaryzm komunistyczny czy nazistowski). Stanowi on normatywny aspekt systemu politycznego, na który prócz norm składają się również faktyczne zachowania polityczne. Rzecz jasna, wartości, zasady czy normy polityczne obowiązujące w systemach demokratycznych będą odmienne od tych, które kształtują stosunki polityczne w autorytaryzmie (i wówczas zabieg wartościowania jest jak najbardziej uprawniony). Tym samym mogą one stanowić kryterium rozróżnienia pomiędzy tymi dwiema formami ustrojowymi, przynajmniej na płaszczyźnie normatywnej, a także stać się podstawą wyodrębnienia różnych postaci demokracji bądź autorytaryzmu.

Szerokie pojęcie reżimu politycznego obejmuje wszystkie relacje polityczne, w które wchodzą instytucje państwowe, panie, grupy interesu czy też obywatele występujący w rolach politycznych (np. w roli wyborców, uczestników referendów bądź podmiotów praw politycznych). Reżim polityczny wyznacza granice działania obywateli, organizacji pośredniczących oraz organów państwa - tam, gdzie owe działania

307


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Stosunki między legislatywą a egzekutywą to jedyny przykład tego reżimu w gronie skonsolidowanych
Stosunki między legislatywą a egzekutywą reżimu prezydenckiego, to w niektórych z nich znaczne
Stosunki między legislatywą a egzekutywą a tylko w szczególnych przypadkach do jego reprezentantów.
Stosunki między legislatywą a egzekutywą autorzy wyodrębniają dodatkowo reżimy póiprezydenckie
Stosunki między legislatywą a egzekutywą unifikacja między legislatywą i egzekutywą”. Dlatego też,
Stosunki między legislatywą a egzekutywą Do „najczystszych” przykładów demokracji
Stosunki między legislatywą a egzekutywą Podobne zróżnicowanie napotykamy w kwestii procedur związan
Stosunki między legislatywą a egzekutywą demokracja westminsterska (większościowa) oznacza wyższy
Stosunki między legislatywą a egzekutywą nująca. Potwierdza się ono również w przypadku trzech
Stosunki między legislatywą a egzekutywą fazie demokratyzacji). Z prezydencjalizmem amerykańskim łąc
Stosunki między legislatywą, a egzekutywą litycznego) w Portugalii mamy do czynienia z systemami o z
Stosunki między legislatywą a egzekutywą Zmiany konstytucyjne w latach 90., które osłabiły pozycję
Stosunki między legislatywą a egzekutywą cji władzy na szczebel kantonów i gmin, nazywanej niekiedy
Stosunki między legislatywą a egzekutywą 5. Legislatywa i egzekutywa w demokracjach
Stosunki między legislatywą a egzekutywą dza wykonawcza skoncentrowana jest w gabinecie, formowanym
Stosunki między legislatywą a egzekutywą 2000 r.). Obserwacja wydarzeń w Rosji i na Ukrainie może pr
Stosunki między legislatywą a egzekutywą Doktryna marksistowska odrzucając zasadę podziału władz (a
Stosunki między legislatywą a egzekutywą ani za pomocą dominacji jednej partii. Aby urzeczywistnić i
Stosunki między legislatywą a egzekutywą wyłoniły się z b. ZSRR - zdaje się potwierdzać tę ocenę. Ob

więcej podobnych podstron