CCF20090831114

204 Samowiedza

przedmiot bezpośredniego pożądania jest czymś żywym. Albowiem bytem samym w sobie, czyli ogólnym rezultatem odniesienia rozsądku do wewnętrznej strony rzeczy, jest odróżnienie tego, co- nie daje się odróżnić, czyli jedność tego, co odróżnione. Ale ta jednia jest jednak równocześnie, jak widzieliśmy, także jej odpychaniem się od siebie samej; toteż pojęcie jedności się rozdwoją na przeciwieństwo samowiedzy i życia. Samowdedza jest jednią, dla której istnieje nieskończona jedność wszelkich różnic, życie zaś tylko jest samą ow'ą jednią, tak iż jednia nie jest tu zarazem czymś dla siebie samej *. Jeśli więc chodzi o samoistność, to przedmiot świadomości jest sam w sobie rówmie samoistny jak świadomość. Dlatego samowiedza, która istnieje dla siebie, a przedmiotowi swemu nadaje bezpośrednio charakter czegoś negatywnego, tm. samowiedza, która jest początkowo pożądaniem, będzie musiała wtoku doświadzenia przekonać się o..samoistiipści sw^rego przedmiotu..

Określenie żyda — tak jak wynikło ono z pojęcia, 136 czyli z ogólnego rezultatu, z którym wkraczamy w jego sferę — wystarczy do scharakteryzowania życia, bez konieczności dalszego rozwijania jego natury. Następujące momenty zamykają krąg tego określenia.

! Istotą [żyda] jest nieskończonością jako zniesienie w^T.szyst-; kich różnic, jest czystym ruchem dokoła własnej osi, .Jest swym własnym spokojem jako absolutnie,niespokojnej nieskończoności, jest samoistnością samą, w której różnice zawarte w ruchu zostały zniesione, jest prostą .; istotą czasu, która w swej równości z sobą samą przyj-

;    * Życie jest jednią istniejącą, która nie wie jeszcze o tym, że jest

jednością; jest jednią samą w sobie, a nie dla siebie, nie jest nią jeszcze „£tn irnd fur sicb“.

muje solidną formę przestrzeni. Nie mniej jednak w tym prostym i ogólnym medium różnice istnieją także jako różnice, ponieważ to medium, ta ogólna płynność, ma charakter negatywny tylko o tyle, o ile jest znoszeniem różnic, o zniesieniu zaś różnic nic mogłoby być mowy, gdyby różnice nie posiadały jakiegoś trwania (Bestehen). Ta właśnie płynność, jako samej sobie równa samo-istność, jest sama trwaniem (das Bestehen), czyli substancją różnic, w której różnice te istnieją jako odróżnione człony i dla siebie istniejące części. Byt [życia] nie posiada już znaczenia abstrakcji bytu, a czysta istotność odróżnionych członów nie posiada znaczenia abstrakcji ogólności; bytem ich jest właśnie owa prosta płynna substancja czystego ruchu w sobie samym. Wzajemna różnica poszczególnych członów nie polega więc, jako różnica, na żadnej innej określonośei, jak tylko na określonośei poszczególnych momentów nieskończoności, czyli na określonośei samego czystego ruchu.

Samoistne człony istnieją dla siebie, ale ten ich byt dla siebie jest raczej bezpośrednio również ich refleksją skierowaną ku jedności ¹, tak jak jedność ta rozdwojeniem na samoistne postacie. .Jedność rozdwoiła się, ponieważ jest jednością absolutnie negatywną, czyli nieskończoną ²; a ponieważ jest ona zarazem również trwaniem (das Bestehen), różnica tylko w niej może posiadać samoistność. Samoistność poszczególnej postaci objawia się jako coś określonego, coś dla kogoś innego,

1

Jednością samoistnych członów (indywidualnych osobników) jest rodzaj jako realne życie ogólne (Logik, t. II, str, 436), ogólne medium życia osobniczego. Jednostka nie istnieje poza rodzajem, tak jak rodzaj istnieje tylko poprzez jednostki.

2

W jedności nieskończonej bowiem to „inne" musi być zawarte w niej samej i stąd jej rozdwojenie.