2. Ocena, błędu maksymalnego
wody. Przyjmijmy w tym przykładzie, że kalorymelr i mieszadeiko są.
wykonane z tego samego materiału. Ćwiczenie wykonujemy następu-
jąco. Ważymy kalorymetr z mieszadelkiem — ich masa jest równa
m*. Nalewamy wodę do kalorymetru i ważymy ponownie — znaj-
dujemy masę mi = m* + rnw, stąd mw = mj - m*. Odczytujemy temperaturę początkową kalorymetru z wodą tp. Wrzucamy do kalorymetru kawałek lodu o temperaturze 0°C. Temperatura spadnie i osiągnie wartość lWażymy ponownie kalorymetr z wodą i wodą powstałą z lodu, ich masa będzie równa rri2 = n>i + mj, (nij, - masa lodu). Ciepło topnienia lodu oznaczmy przez r. Pomijamy wymianę ciepła z otoczeniem. Spowoduje to pewien błąd systematyczny, który dla dobrze izolowanych kalorymetrów można pominąć. Dokładny opis wykonania ćwiczenia podano np. w [10, 11]. Układamy bilans cieplny
rmi, + cwmŁ(tA, - 0°C) = Ckmk{lp - tk) + cwmw(tp - tk) ■
Stąd otrzymujemy
Ckirik{tv - lk) + cw(nn - mk){lp - lk) - cw(m2 - mi)l.k
’ — -- ----------. (2.z.10)
m-2 - mi
W tym przypadku możemy jedynie ocenić błąd maksymalny, ponieważ rozrzut wyników pomiaru temperatury tp jest zazwyczaj mniejszy od dokładności termometru, oraz dlatego, że z powodu wymiany ciepła z otoczeniem temperaturę końcową tk możemy odczytać tylko jeden ra.z. Oceny błędu maksymalnego Ar możemy dokonać korzystając z wzoru (2.2.10). Jeżeli masy wyznaczamy korzystając z tej samej wagi i z tą samą dokładnością, to Am, = Arnk = Am2 = Am, oraz, jeśli korzystamy z tego samego termometru, to Atp — Al,k = Al.. Ciepło właściwe kalorymetru ck i wody cw odczytujemy z tablic. W celu znalezienia Ar musimy obliczyć pochodne cząstkowe:
dr
ihnk
dr ihn, dr
(c/s c-.u) (I-,1 łk) _ {cw Cfe)(tp l-k)
cw(rn2 - mk)(tp - Lk) -ł- Ckrnk(tv - tt)
(m2 - m,)2
(m2 - im)2
cknik + - mŁ)
m-2 — mi
Podstawiając obliczone pochodne do wzoru (2.2.10) otrzymujemy:
I + I *-A„| +1 "a „I +1 " Ali + I £ A<|, (2.2.17) I I dmi I I dm2 ' • dt.p I I dtk '
dr I dm2
dr
i dr
Wyznaczając ciepło topnienia lodu korzystaliśmy z kalorymetru i mieszadelka wykonanego z aluminium. Jego ciepło właściwe c-k = 0.890 kJ/(kg-K). Wyznaczona masa kalorymetru wraz z miesza-delkiem mk = 124.2 g. Wyznaczone wartości pozostałych mas wynoszą: my = 207.1 g, m2 =■ 220.8 g. Pomiary temperatury dały następujące wartości: tj, = 21 °C i lk = 10 °C. Masy ra*, mi, m2 wyznaczono z dokładnością 0.1 g, czyli Am = 0.1 g, a temperatury lp i lk odczytano z dokładnością 0.2°C (Al. = 0.2°C). Ciepło właściwe wody wynosi cw = 4.186 kj/(kg • K). Podstawiając do wzorów (2.2.16) i (2.2.17) zmierzone wartości 7/1^, my) m2, lp) lk i odczytane z tablic wartości Ck i cw w wyniku obliczeń otrzymujemy: /• = ,326.12019 kJ/kg i Ar = 20.577593 kj/kg. Zgodnie z tym co powiedziano w rozdziale 1.1.4 wynik pomiaru zapisujemy: r = (326 ±21) kJ/kg, możemy podać również błąd względny:
r
czyli, że ciepło topnienia lodu wynosi 326 kj/kg z dokładnością 6%.
3. Wyznaczanie gęstości cieczy nie mieszających się za pomocą naczyń połączonych.
Zakładamy, że opis naczyń połączonych i warunki równowagi cieczy w naczyniach połączonych są dobrze znane czytelnikom, dlatego pomijamy te zagadnienia. Opis wykonania ćwiczenia jest podany np. w [12].
Na rysunku 2.3 przedstawiono naczynia połączone w kształcie U-rurki, w której znajdują się dwie nic mieszające się ciecze o gęstościach pi p3. Wysokości slupów cieczy li i hx (jak pokazano na rys. 2.3) mierzymy od poziomu ich zetknięcia się, za pomocą np. katetometru. Opis katetometru jest podany np. w [10]. W warunkach równowagi hp = hxpX) czyli
W tym przypadku zamiast korzystać ze wzoru (2.2.10) wygodnie jest obli- i cżyć błąd maksymalny względny, korzystając z wzoru (2.2.15). Otrzymamy 1 wówczas:
_ |ApK I —L I Allx I px ' p i • h I I hx I
Niecłi cieczą badaną o gęstości px będzie rtęć, a cieczą o znanej gęstości woda (p = 1 g/cm3). Pomiary dały h = 271.5 mm, hx = 20.4 mm. Dokładność wyznaczenia wysokości słupa cieczy za pomocą katetometru wynosi