2. Ocena błędu maksymalnego
wody. Przyjmijmy w tym przykładzie, że kalorymetr i mieszadetko są
wykonane z tego samego materiału. Ćwiczenie wykonujemy następu-
jąco. Ważymy kalorymetr z mieszadelkiem — ich masa jest równa nifc. Nalewamy wodę do kalorymetru i ważymy ponownie — znajdujemy masę nu = mj + tnW) stąd rnw = mj — rnk- Odczytujemy temperaturę początkową kalorymetru z wodą lp. Wrzucamy do kalorymetru kawałek lodu o temperaturze 0°C. Temperatura spadnie i osiągnie wartość lk. Ważymy ponownie kalorymetr z wodą i wodą powstałą z lodu, ich masa będzie równa m-i — vi\ 4- (ni£, - masa lodu).
Ciepło topnienia lodu oznaczmy przez r. Pomijamy wymianę ciepła z otoczeniem. Spowoduje to pewien błąd systematyczny, który dla dobrze izolowanych kaloryinelrów można pominąć. Dokładny opis wykonania ćwiczenia podano np. w [10, 11]. Układamy bilans cieplny
rmf, + cwvii{tk - 0°C) = Ckmk(lv - tk) + cwmw(tp - lk) ■
Stąd otrzymujemy
r _ Ck”i-k{lp - l-k) + c.a(»»i ~ mk)(lp - Lk) - cw(m-j - Wi)tfc 2
m2 - mi
W tym przypadku możemy jedynie ocenić błąd maksymalny, ponieważ rozrzut wyników pomiaru temperatury jest zazwyczaj mniejszy od dokładności termometru, oraz dlatego, że z powodu wymiany ciepła z otoczeniem temperaturę końcową lk możemy odczytać tylko jeden raz. Oceny błędu maksymalnego Ar' możemy dokonać korzystając z wzoru (2.2.10). Jeżeli masy wyznaczamy korzystając z tej samej wagi i z tą samą dokładnością, l,o A mi = A mk = A raj = Am, oraz, jeśli korzystamy z lego samego termometru, to At,, = ALk = Al.. Ciepło właściwe kalorymetru ck i wody odczytujemy z tablic. W celu znalezienia Ar musimy obliczyć pochodne cząstkowe:
dr_
<hnk
dr
dm | 0r dliii dr
dr
(Cfc ~~ ~~ U') _ (cw ck){lp lk)
Cw{ni'i - m.fc)(/.„ - l.k) -t- cknik[lv - h)
(in2 - mi)2
(m-2 - mi)2
Ckiii-k I- Cu-(”ti - rrtfe)
— nii
ctm + cw{iri2 - rnk)
m-2 — nii
Podstawiając obliczone pochodne do wzoru (2.2.10) otrzymujemy:
Ar =
dr .
——Am <hnk
dr
dr
dr
dt„
I dmi
Wyznaczając ciepło topnienia lodu korzystaliśmy z kalorymetru i mieszadeł ka wykonanego z aluminium. Jego ciepło właściwe c-k = 0.890 k.7/(kg ■ K). Wyznaczona masa kalorymetru wraz z miesza-delkiem mk = 124.2 g. Wyznaczone wartości pozostałych mas wynoszą: mi = 207.1 g, m2 = 220.8 g. Pomiary temperatury dały następujące wartości: l.j, = 21 °C i tk = 10 °C. Masy mk, n'i, m2 wyznaczono z dokładnością 0.1 g, czyli Am = 0.1 g, a temperatury lp i lk odczytano z dokładnością 0.2 °C (A/. = 0.2 °C). Ciepło właściwe wody wynosi c,„ = 4.180 kj/(kg • I<). Podstawiając do wzorów (2.2.10) i (2.2.17) zmierzone wartości mk, mi, mj, lp, tk i odczytane z tablic wartości cjt i c,„ w wyniku obliczeń otrzymujemy: r = 320.120)9 k.l/kg i Ar = 20.577593 kj/kg. Zgodnie z tym co powiedziano w rozdziale. 1.1.4 wynik pomiaru zapisujemy: r = (320 ±21) kj/kg, możemy podać również błąd względny: czyli, że ciepło topnienia lodu wynosi 320 kj/kg z dokładnością 0%.
3. Wyznaczanie gęstości cieczy nie mieszających się za pomocą naczyń połączonych.
Zakładamy, że opis naczyń połączonych i warunki równowagi cieczy w naczyniach połączonych są dobrze znane czytelnikom, dlatego pomijamy le zagadnienia. Opis wykonania ćwiczenia jest podany np. w [12].
Na rysunku 2.3 przedstawiono naczynia połączone w kształcie U-rurki, w której znajdują się dwie nic mieszające się ciecze o gęstościach p i p,. Wysokości slupów cieczy h i hx (jak pokazano na rys. 2.3) mierzymy od poziomu icli zetknięcia się, za pomocą np. katetometru. Opis katetomelru jest podany np. w [10]. W warunkach równowagi hp = hxpxi czyli
h
Pr. = PT-
W tym przypadku zamiast korzystać ze wzoru (2.2.10) wygodnie jest obliczyć błąd maksymalny względny, korzystając z wzoru (2.2.15). Otrzymamy wówczas:
A px iApi i i i A/rx i
Niec.li cieczą badaną o gęstości px będzie rtęć, a cieczą o znanej gęstości woda (p = 1 g/cm3). Pomiary dały h = 271.5 mm, hx = 20.4 mm. Dokładność wyznaczenia, wysokości słupa cieczy za pomocą katetometru wynosi