zakończony, wydłużają się górne a zwłaszcza ostatnie międzywęźla, stopniowo ustaje wzrost korzeni i powoli rozpoczyna się proces zasychania dolnych liści. Różnicowanie się elementów kłosa na stożku wzrostu u zbóż jarych rozpoczyna się zwykle na początku fazy kłoszenia, natomiast u zbóż ozimych proces ten przebiega w fazie pełni lub końca kłoszenia.
Kwitnienie roślin zbożowych następuje równolegle z kłoszeniem (jęczmień, owies), na początku fazy kłoszenia (pszenica) lub w kilka do kilkunastu dni po wykłoszeniu (żyto). Kwitnienie kwiatostanów na jednej roślinie jest równoczesne, pierwsze kwitną kwiatostany pędu górnego, następnie pędów bocznych. Okres ten trwa ok. 2-5 dni.
Przebieg pogody ma duży wpływ na kwitnienie i zapylanie kwiatów. Umiarkowanie sucha i ciepła pogoda sprzyja tym procesom, natomiast chłodna i deszczowa wpływa ujemnie, zwłaszcza na zapylenie żyta. Po zapłodnieniu, które następuje w ciągu 1-1,5 dnia po kwitnieniu rozpoczyna się ostatnia faza rozwojowa- wykształcenie i dojrzewanie ziarniaków.
Ziarniak jest już całkowicie wykształcony w ciągu 8-16 dni po zapłodnieniu i rozpoczyna się jego dojrzewanie. W okresie tym następuje szybki wzrost suchej masy ziarniaka przy jednoczesnym spadku suchej masy pozostałych części roślin.
W dojrzałości mlecznej ziarniaki są zielone, miękkie, zawierają ok. 50% wody i łatwo rozgniatają się w palcach. Dolne liście na roślinie są żółte, rozpoczyna się żółknięcie dolnych części źdźbła.
W dojrzałości woskowej kończy się gromadzenie substancji zapasowych, okrywa owocowo-nasienna przybiera charakterystyczne zabarwienie dla danego gatunku, a ziarniaki zawierają ok. 20-25 % wody. Źdźbła i liście zasychają.
W dojrzałości pełnej ziarniaki są twarde zawierają poniżej 20 % wody i odłączają się od rośliny macierzystej. Roślina jest całkiem żółta i zaczyna ciemnieć co jest dowodem jej obumierania.
- mało energochłonna uprawa roli,
- możliwość uprawy międzyplonów osłaniających glebę.
- resztki pożniwne o wysokim stosunku węgla do azotu 80:1 (obornik 20:1, próchnica 10:1). Stwarza to ryzyko immobilizacji - cofania azotu. Dostępność azotu dla roślin następczych po zbożach maleje- występuje głód azotu,
- pojawienie się uciążliwych chwastów (konieczność stosowania walki chemicznej),
- namnożenie się patogenów chorobotwórczych (konieczność stosowania fungicydów),
- słaba osłona gleby doprowadza do występowania erozji wietrznej i wodnej. Zwłaszcza przy uprawie zbóż jarych pola przez długi okres narażone są na te zjawiska.
- ograniczona możliwość mechanicznej walki z chwastami (rozstawa międzyrzędzi wynosi od 10,5 do 18 cm).
- zmęczenie gleby, wyjałowienie gleby, zwłaszcza przy stosowaniu wieloletniej monokultury.
6