Converted
010013 (2)

Metodyka nauczania

HI W klęku podpartym wychylanie barków w przód. ^2., To samo, tylko z przysiadu podpartego.

3. Z przysiadu podpartego, odbiciem obunóż, unoszenie bioder w górę (nogi ugięte).

v 4. Z -uniku podpartego wymachy prostej nogi w górę -w iył.

•r-. 5i To samo, tylko ~ze zmianą nóg w powietrzu.

6. Z podporu leząc w rozkroku, dwaj współćwiczący chwytają ćwiczącego za nogi i ustawiają go do stania na rękach; W staniu korygowanie postawy.

' 7. Z przysiadu podpartego tyłem do drabinki, wejście nogami po szczeblach aż do stania na rękach i tą samą drogą powrót.

8. Z uniku podpartego przy pomocy współćwiczącego .stanie, na rękach.

^s 9. Z uniku podpartego stanie na rękach przy drabinkach z ochroną’ współćwiczącego (rys. 8). v 10. To samo bez ochrony.    *    • . •

11. To samo stanie z próbą odrywania nóg od drabinek i samodzielnego stania.

1';. J2. Z uniku podpartego — stanie ha rękach z przytrzymaniem przez współćwiczącego. Próby samodzielnego .stania.

Współćwiczący po ustawieniu ćwiczącego w pionie "Uważa jedynie na zachowanie równowagi. .

Pomoc 1 ochrona

W czasie nauczania niedopuszczalne jest-pominięcie pomocy i ochrony podczas wykonywania stania na rękach, i., .Poprawna ochrona wpływa dodatnio na psychikę ćwiczącego;, '.wywołuje poczucie bezpieczeństwa, co pozwala na całkowite skupienie uwagi na zadaniu ruchowym.

W trakcie uczenia stania na rękach bez oparcia należy na-, .uczyć również dwóch sposobów samoochrony. Najprostszy sposób, to w momencie padania zwrot na prawej lub lewej' ręce i powrót do stania na nogach (zawrotka). Drugi— to w chwili utraty równowagi ugięcie rąk i przewrót w przód. Ćwiczenia te można, opanować przy pomocy współćwiczącego.

. Stanie na rękach wykonuje się z różnych pozycji oraz łączy z innymi ćwiczeniami.

Podskok tempowy

. Wszystkie skoki z odbicia jedńonóż z. marszu lub z biegu wykonuje się ,po podskoku tempowym. Umożliwia on ćwiczącemu przyjęcie dogodnej pozycji wyjściowej do rozpoczęcia skoku i pozwala wykorzystać szybkość uzyskaną podczas rozbiegu. W tym celu wykonuje ' się w ostatnim kroku rozbiegu podskok, np. na prawej nodze z równoczesnym ugięciem lewej nogi w przód. Ramiona lekko ugięte należy wyciągnąć w górę w przód, tułów lekko pochylony w przód. Lądować należy najpierw na prawą nogę, następnie na lewą ugiętą w stawie kolanowym i wysuniętą do przodu. Podskok musi być wykonany płynnie, bez zahamowania ruchu. Powinien być równocześnie płaski.

Błędy:

wysoki podskok,    ; .

—    wymach prostą nogą w przód.

Metodyka nauczania

—    Podskoku należy nauczać z miejsca, koordynując pracę ramion ze wznosem nogi ugiętej w przód,

—    to samo.z marszu 2—3 kroków oraz z biegu. Podskoku tempowego nie wykonuje się oddzielnie.'

Stanowi on nierozerwalną część ćwiczenia i płynnie łączy rozbieg z właściwym skokiem. Dlatego po wstęp-, nej nauce doskonali się go w połączeniu ze znanym elementem, np. z przerzutem bokiem.

I Opisany podskok tempowy stosuje się przed przerzutami bokiem, rundakiem, przerzutami w przód.

Przerzut bokiem

Do nauczania przerzutu bokiem ze starszymi przystępuje się dopiero po opanowaniu stania na rękach przy drabinkach, gdyż przerzut, bokiem wykonuje się o wyprostowanych biodrach przez'stanie na rękach. Z dziećmi naukę przerzutu rozpoczyna się z przysiadu, pomijając ‘ nawet stanie na rękach w czystej formie.

43