DSC00373

P — 210, P	— 217,	P —	■	P — 302,	P —	307, P	— 319,	P — 402.
P — 403, P	— 404,	P —	406,	p — 408,	P —	410, P	— 416,	P — 417,
P — 420, P	— 421,	P —	422,	P — 504,	P —	511, P	Uf 513,	P — 538,
P — 540, P	— 550,	P —	551,	P — 554,	P —	557, P	— 560,	i m — 562,
P — 564, P	_601,	P —	603,	P — 605,	P —	608, P	—■ 807,	p — 814,
P — 825, P	— 837,	P —	906,	P — 912.

WMN — 2011 Żyłki

Żyłki powstają jako odbicie pęknięć powierzchni wnęki formy powstających bądź przed, bądź podczas jej wypełniania metalem; bardzo często towarzyszą one wypchnięciom (WMN — 1052).

P	— 203,	P —	208,	P	— 210,	P —	217,	P —	222,	P	— 302,	P —	303,
P	— 307,	P —	310,	P	— 402,	P —	404,	P —	413,	P	— 511,	P —	513,
P	— 525,	P —	529,	P	—'532,	P —	538,	P —	540,	P	— 546,	P —	554,
P	— 560,	P —	561,	P	— 603,	P —	611,	P —	612,	P	— 628,	P —	629,
P	— 632,	P —	636,	P	— 807,	P —	814,	P —	822,	P	— 833,	p n	837.

WMN — 2013 Zdarcie (formy)

Zdarcie powstaje wskutek osłabienia spoistości masy na powierzchni formy lub rdzenia omywanej przez strumień metalu i wymywanie przezeń ziarn kwarcu. Jest to więc wskutek zjawiska erozji. Zjawisko to występuje tym silniej, im z jednej strony większa jest szybkość strumienia metalu i jego temperatura oraz dłuższy czas działania, z drugiej. strony im bardziej obniża się w wysokiej temperaturze wytrzymałość powierzchniowa masy. Zdarcie powstaje również w wyniku działania ciekłego metalu na powłokę ochronną formy metalowej. ₄

P — 202,    P —218,    P—403,    P — 404,    P — 413,    P — 416,    P    —    505,

P — 506,    P — 513,    P — 531,    P — 540,    P — 552,    P — 554,    P    —    560,

P — 562,    P — 807,    P — 814,    P — 825.

WMN — 2014 Przypalenie oraz WMN — 2015 Wżarcie

Obie wady, pomimo różnych cech zewnętrznych, powstają w wyniku tych samych zjawisk, a mianowicie przedostawania się metalu w pory pomiędzy ziarnami masy, pomiędzy nieściśle przylegającą powłokę ochronną i tworzywo formy metalowej, oraz reakcji chemicznych tlenków pokrywających powierzchnie metalu ze składnikami masy i powłoki ochronnej. Jeśli zjawiska te występują w mniejszym zakresie, wówczas wywołują one przypalenie, natomiast duża ich intensywność powoduje powstanie wżarcia. Wady te występują tym silniej, im większy jest stopień przegrzania i większa lej-ność metalu oraz większa zawartość tlenków lub łatwiejsze tworzenie się tych tlenków na powierzchni strumienia, a także im wyższa jest temperatura formy, większa przepuszczalność masy oraz niższa ognioodporność masy lub powłoki. Na intensywność przypaleń i wżarć ma również wpływ skład chemiczny stopów oraz materiałów formierskich lub powłok. Na przykład stopy zawierające składniki łatwo reagujące ze składnikami masy lub powłoki, jak sód, wapń, fosfor i inne, albo nie zawierające składników

ochronnych w masie (kwas borny i siarka), w przypadku wykonania odlewów ze stopu magnezu — wyraźnie sprzyjają powstawaniu tych wad.

P — 103,    P    —    104,    P — 203,    P    —    218,    P    —    406,    P    —    407,    P —    413,

P — 416,    P    —    425,    P — 504,    P    —    511,    P    —    529,    P    —    531,    P —    540,

P — 551,    P    —    562,    P — 564,    P    —    638,    P    —    712,    P    —    730,    P —    807,

P —- 814,    P    —    825.

WMN — 202 Pęcherz zewnętrzny

Pęcherze zewnętrzne powstają wówczas, gdy wydzielające się podczas krzepnięcia metalu gazy oraz pęcherze zassanego powietrza, jak również gazy powstałe w wyniku reakcji metalu z masą formierską lub powłoką — po dojściu do górnej ścianki wnęki formy nie mogą wydalić się na zewnątrz z powodu nadmiernego ciśnienia gazów w kanalikach i porach formy lub zbyt małej przepuszczalności masy oraz niedostatecznego odpowietrzenia formy metalowej. Pęcherze zewnętrzne mogą również powstać w przypadkach, gdy przy stosunkowo małej przepuszczalności formy na powierzchni jej wnęki znajdują się ciała silnie wydzielające gazy przy zetknięciu się z me

zardzewiałe główki gwoździ lub szpilek, grudki wilgotnej gli-

gj 107,	P	— 401,	P	in o 1	P	— 411,	P	— 414,	P	— 415,	P	— 417,
— 418,	P	— 419,	P	— 422,	P	— 426,	P	— 427,	P	— 505,	P	— 510,
— 514,	P	— 515,	P	— 529,	P	— 540,	P	— 541,	P	— 545,	P	— 547,
H 548,	P	— 549,	P	— 554,	P	— 559,	P	— 601,	P	— 602,	P	— 605,
— 606,	P	— 613,	P	— 614,	P	— 620,	P	— 626,	P	— 641,	P	— 803,
H 811,	P	— 813,	P	—* 822,	P	— 824,	P	— 837.

talem, np. ny itp.

P P P

WMN — 204 Ospowatość

Ospowatość powstaje przy niedostatecznej przepuszczalności formy wskutek rozłożonego na pewnej przestrzeni wydzielania się gazów z wnęki formy (lub -powłoki). Gazy te wydzielają się w okresie krzepnięcia pierwszej cieniutkiej warstewki metalu, przy czym punkty wydzielania się gazów leżą w takich odległościach od siebie, że pęcherze gazu nie łączą się ze sobą, lecz wywołują na powierzchni odlewu półkoliste wgłębienia.

P	— 401,	P	— 405,	P—	411,	P	— 414,	P — 415,	P — 417,	P — 418,
P	— 421,	P	— 426,	P --	427,	P	— 541,	P — 545,	P — 549,	P — 559,
P	— 561,	P	— 602,	P —	605,	P	— 606,	P — 837.

WMN — 205 Nakłucia

Wada ta powstaje głównie w odlewach wykonywanych w formach piaskowych. W rzadkich tylko przypadkach może również powstać w odlewach wykonanych w formach metalowych. W wyniku reakcji zachodzącej pomiędzy węglowodorami lub wilgocią zawartymi w masie formierskiej a metalem — powstaje wodór, który ze względu na obniżającą się stale temperaturę metalu wydziela się z niego tworząc w nim pęcherzyki. Aczkolwiek w pierwszym momencie reakcja zaczyna się na powierzchni styku metalu i formy, jednak żwirowanie zewnętrznej warstewki strumienia ciekłego

7*