DSC01159

choroby; często jest to wyraz określonej mody.

W ramach komercjalizacji jest to wyjście naprzeciw społecznym zapotrzebowaniom, dane dotyczące wydatków na leczenie ziołami są imponujące, w roku ubiegłym blisko 1/3 Amerykanów skorzystała z metod medycyny alternatywnej.

Usystematyzowana przez Hahnemanna teoria „similia similibus curantur” (podobne leczy się podobnym) stanowi powrót do średniowiecznej farmakoterapii stosującej minimalne dawki leku. Zakładając, że każdy organizm jest inny, stosuje się terapię indywidualną, uwzględniającą specyficzny sposób reagowania organizmu chorego.

Homeopatia - w odróżnieniu od metod medycyny racjonalnej (alopatia) - która zwalcza chorobę stosując leki działające wobec niej przeciwstawnie - opiera się na racjonalizacji przytoczonej już zasady „podobne lecz podobnym”.

Celem homeopatii jest przywrócenie pacjentowi stanu równowagi dynamicznej homeostazy wewnętrznej organizmu zaburzonej w trakcie choroby; uzyskuje się to stosując zwykle jeden lek w dawkach symbolicznych, zaś siła leku wzrasta poprzez jego potencjalizowanie.

Odmianą homeopatii jest homotoksykologia, zakładająca możliwość deponowania w tkankach różnych toksyn; leczenie ma na celu uaktywnienie naturalnych mechanizmów obronnych i przywrócenie równowagi na poziomie komórkowym.

W klasycznej homeopatii istnieją trzy zasady;

•    najmniejszej dawki;

•    jednego środka leczniczego;

•    potencjalizacji środka leczniczego.

Impulsem do rozwoju homeopatii były prace Reckewega, który wprowadził do medycyny pojęcie homotoksykologii i terapii antyhomo-toksycznej. Mianem homotoksyn określił substancje toksyczne szkodliwe dla człowieka, upośledzające przy tym zdolności regulacyjno-obronne organizmu. Pochodzenie toksyn może być dwojakie - endogenne i egzogenne - zaś choroba jest celowym procesem zmierzającym do wydalenia toksyn z organizmu. Jeżeli toksyn jest zbyt wiele rozwija się proces zapalny, jeżeli nie zostaną one wydalone, są deponowane w tkankach zaburzając funkcje organizmu.

Leki antyhomotoksyczne zawierają obok preparatów homeopatycznych także inne substancje: homeopatyzowane leki alopatyczne, nozody, homeopatyczne preparaty tkankowe i organopreparaty, homeopatyzowane witaminy, kwasy cyklu Krebsa, katalizatory.

Terapii antyhomotoksycznej nie można stosować tam, gdzie organizm utracił zdolność do samoregulacji, czyli przerwania choroby.

Hom

diagi

uniw

wsp(

pow trzej ska ty to jest nyc mei giez

słu

nak

izol

śro

jesl

ski

nie

zar

nic

śre

wc

tej

gic

sui

tyf

we

ni?

mi

w^

Uv\

$0

kó

hy

290