DSC
60 resize

przewinień jest względne. Dziecięcymi kryteriami «agj wykroczeń są częstość i surowość otrzymywanych za me kar. Jeżeli karanie jest konsekwentne, zły czyn zawsze zostanie ukarany. Wagę złego czynu dzieci poznają po surowości otrzymanej kary.

NAGRODA to środek wychowawczy mający na celu wzmocnienie i utrwalenie pozytywnego zachowania, to swoista forma uznania a podporządkowanie się regułom społecznym. Nagrodą jest każde pożądane i przyjemne dla człowieka następstwo wykonania przez niego określonej czynności lub powstrzymania się od mej, jeżeli nie jest akceptowana.

Wielu dorosłych uważa, że nagrody nie są konieczne, ponieważ: obowiązkiem dzieci jest zachowywać się w sposób społecznie aprobowany, w związku z tym pozytywne zachowania są traktowane jako oczywiste. Wyznają pogląd, że stosowanie nagród osłabia motywację dziecka powodując, że staję się zarozumiale i zbyt pewne siebie. W konsekwencji stosują oni nagrody o wiele rzadziej niż kary, co z wychowawczego punktu widzenia jest poważnym błędem.

Nagrody pełnia następujące funkcje:

•    wzmacniająca - nagrody wzmacniają pragnienie dziecka, aby powtórzyć dobre zachowa-nie, wywołują przyjemne skojarzenia z pożądanym zachowaniem.

•    motywacyjna — motywuje do powtórzenia zachowania społecznie aprobowanego. Dzieci próbują w przyszłości postępować tak, aby ponownie otrzymać nagrodę.

•    wychowawcza - jeżeli czyn zostanie pochwalony dzieci wiedzą, że jest dobry. Jeżeli wielkość nagród jest zróżnicowana odpowiednio do wysiłku jaki dziecko włożyło, aby się dostosować, wychowawcza wartość nagrody jest większa.

Nagrody odgrywają ważną rolę w utrzymywaniu karności, co nie znaczy, że mogą zastąpić karę^ Zarówno kara jak i nagroda — to istotne elementy w uczeniu się zachowań społecznie aprobowanych. Nagrody pełnią rolę pozytywna /pozytywne wzmocnienia/ - motywują do robienia tego co uważa się za pożądane, podczas gdy rola kary jest głównie negatywna /negatywne wzmocnienia/ - powstrzymująca dzieci od angażowania się w czyny społecznie dezaprobowane.