elementy kompozycji fotograficznej

Niebo Jest nie tylko uzupełniającym elementem obrazu. Najczęściej jest ono tłem, niezależnie od tego, czy tematem jest krajobraz, czy człowiek (portret w plenerze), czy Jakikolwiek inny przedmiot. Jest to tło spokojne; rozsądnie zastosowane dobrze więżę się kompozycyjnie z całością.

Niebo najczęściej jest fotografowane wraz z linią horyzontu. Zestawienie tych dwóch elementów obrazu wyraża przestrzeń.

Wielkie budowle są elementem krajobrazu miejskiego. Ich zespoły wypełniają przestrzeń kształtami geometrycznymi. Stworzone przez człowieka wyrażają jego kulturę w wielkiej ilości stylów, w których zawarte są utylitaryzm J piękno.

Fotografowanie obiektów architektonicznych nie jest łatwe technicznie I kompozycyjnie. Pomijając takie zagadnienia, jak kąt widzenia 1 rysunek perspektywiczny, musimy zwracać uwagę na punkt widzenia, oświetlenie 1 otoczenie (środowisko) budynku.

Wiele jest tematów architektonicznych. Każdy z nich należy traktować indywidualnie, gdyż nie można tu wypracować jakichkolwiek ogólnych recept.

Budowlo możemy traktować w dwojaki sposób: jako temat główny, względnie jako składową krajobrazu.

Oświetlenie budynku nie jest rzeczą łatwą. Fotografowanie budowli w dzień bezsłoncczny tylko w wyjątkowych wypadkach daje dobry wynik. Oświetlenie słoneczno, zwłaszcza skośne, podkreśla bryłę konstrukcji i szczegóły powierzchni oświetlonej; wewnątrz otworów okiennych pokazuje framugi, rysuje linie dachów.

Budynek nigdy nie stoi w oderwaniu od otoczenia. Ma on swoje tło. Nic zawsze zalezy nam na tym, aby tło było widoczne na zdjęciu. Wówczas fotograf musi znaleźć taki punkt widzenia, z którego niepotrzebne elementy otoczenia nie będę widoczne. Gdy Jednak otoczenie nie koliduje z tematem głównym, lub gdy z jakiegoś powodu jest z nim zwią-zane, należy je umieścić na zdjęciu.

Architektura przemysłowa różni się od architektury osiedli mieszkalnych. posiada inne elementy formalne, a co najważniejsze — inną, oryginalną treść.

Krajobraz przemysłowy to nie tylko budowle i konstrukcje, to również jego atmosfera. Wiatr formuje dymy l opary nad piecami w najrozmaitsze kształty. Ciemne dymy i kłęby jasnej pary to nie tylko ozdobnik, jak często dzieje się w krajobrazie otwartym, to konkretny element treści.

Cienka warstwa powietrza jest praktycznie całkowicie przezroczysta. II Grubsza warstwa powietrza utrudnia widzenie przedmiotów w zależności od ich oddalenia i zamglenia atmosfery. Istnienie tego zamglenia pomaga fotografowi w podkreśleniu przestrzenności obrazu.

W związku z tym rozróżniamy perspektywę geometryczną 1 perspektywę powietrzną. Jeśli fotografujemy przedmioty posiadające znaną powszechnie skalę, perspektywa geometryczna wystarcza, gdy natomiast mamy do czynienia z przedmiotami których wielkość względna na obra-

| - U«BMty 37