filozofia proporcji 4

„Po obiedzie brał aparat i mówił: »To ja pójdę, na chwilę. dobrze?«. Szedł na obrzeża, tam. gdzie nowe miasta stykała się ze starymi wsiami i fotografował", Katarzyna Kobylarczyk. na podst. katalogu wystawy wydanego przez Nowohuckie Centrum Kultury.

powierzchnie oraz nieregularne ziemne schody. Dzięki wykorzystaniu lokalnych materiałów oraz podpatrzonych w naturze model prosta forma znalazła czytelne odniesienie w otoczeniu. Ma on także ważne cechy krytycznego regionalizmu - przestrzega zasad szczerości materiału i szczerości konstrukcji. Zdaniem Framptona, tylko takie myślenie pomoże w łączeniu projektowanych budynków z regionem. Podobne zadanie może spełnić rezygnacja z nadmiernego podporządkowywania budynków dyktatów technologi.

Strategia krytycznego rozwoju w chwili swojego powstania była jednym z pionierskich głosów w debacie na temat zrównoważonego rozwoju. To. co dzisiaj brzmi jak truizm, w chwi publkacji tekstu Framptona nie było oczywiste i budziło liczne kontrowersje. Zrównoważony rozwój jest obecnie tematem licznych konferencji i badań naukowych. Wiele budynków na świecie projektowanych jest tak. aby ograniczyć ilość zużywanej energii i emitowanych spalin oraz aby akumutować energię słoneczną lub geotermalną. Zanim jednak ekcłogia stanie się ważną częścią nie tylko teoretycznego dyskursu, ale i codziennej praktyki architektonicznej, potrzebna jest zmiana sposobu myślenia o tym, czym jest środowisko współczesnego człowieka i jak powinno wygłądać. Krytyczny regionaizm Kennetha Framptona stworzył filozoficzne podstawy dla takiej debaty.    ®

Polecamy:

K. Frampton. Towards Critical Regionalism: Six Pmts for an ArcMeciure of Resistance [w:] The Anh-Aesthetic: Essayson Post-Modem Culture. red. H. Foster, P. Townsend, WA: Bay Press, 1983.

P. Ricceur, Uniwsal Ciwfization and National Cul-tures (w:) tegoż, History and Truth, tłum. ang. Ch. A. Kełbley. IL: Northwestern University Press. 1965 M. Heidegger. BuHding. DwelUng, Thinkng [w:] tegoż. Poetry. Language, Thought, New York: Harper Colophon. 1971.

Karta Ateńska to najważniejszy dokument dotyczący urbanistyki, jaki opracowano w XX wieku. Karta powstała w 1933 roku podczas IV Międzynarodowego Kongresu Architektury Nowoczesnej (CIAM - Congres International d’Architecture Moderne), który obradował na statku Partis II. płynącym z Marsylii do Aten. Myśl Kart miała kluczowy wpływ na architekturę po drugiej wojnie światowej, szczególnie w odbudowywanej Europie. Silne ideologiczne podłoże Karty płynęło z filo

zofii marksistowskiej i krytyki gospodar ki kapitalistycznej. Karta definiowała kryzys tradycyjnego modelu miast, jaki nastąpił w wyniku rewolucji przemysłowej oraz prezentowała koncepcje jego rozwiązania. Dokument określał funkcje urbanistyczne, które należy uwzględnić w projektowaniu: mieszkanie. praca, wypoczynek, ruch. Karta Ateńska zakładała funkcjonalny podział miast na część administracyjną, przemysłową i mieszkaniową, propagowała też zabudowę wolnostojącą.