Iglaki4

Systematyka roślin iglastych

odpowiednie dla mniejszych upraw na stanowiskach podmokłych i bagiennych.

Występowanie: Drzewo o rozległym zasięgu w Ameryce Północnej, gdzie rośnie w dolinach rzek oraz na podmokłych, bezodpływowych terenach. Dorasta do około 30 m wysokości. W warunkach europejskich uprawiane rzadko, osiąga zaledwie połowę tej wysokości.

ŚWIERK KŁUJĄCY, SREBRNY Opis: Świerk kłujący dorasta do wysokości 25-30 m. Charakteryzuje się gęstą koroną, regularną, z poziomo odstającymi, grubymi gałęziami. Grube, żóltobrązowe, nagie gałązki pokryte są ostro zakończonymi, kłującymi, srebrzystymi igłami, długości 20-30 mm. Szyszki walcowate, długości 5-10 cm, jasnobrązowe.

Występowanie: Rośnie wyspowo w zachodniej części USA. W rok po odkryciu (1862) został przywieziony do Europy. Obecnie należy do najpowszechniej uprawianych świerków obcego pochodzenia.

Siedlisko: Dobrze rośnie w rejonach, w których panują ostre warunki klimatyczne, jak również na suchych czy wilgotnych glebach. Jest odporny na zanieczyszczenia powietrza. Cenione drzewo w nasadzeniach parkowych i krajobrazowych jako drzewo uzupełniające. Odmiany barwne sadzi się pojedynczo w eksponowanych miejscach, zaś karłowe doskonale nadają się do ogródków przydomowych.

ŚWIERK SERBSKI

Opis: Świerk serbski rośnie szybko, dorasta do 30-35 m wysokości. Jego korona jest wąskostożkowata, z lekko przewisającymi gałęziami, na końcach -wyprostowanymi. Igły o długości 10-20 mm, na górnej stronie ciemnozielone, na dolnej z białymi paskami aparatów szparkowych. Szyszki walcowate, długości 3-6 cm, przed dojrzeniem fioletowe, później jasnobrązowe.

Systematyka roślin iglastych

Świerk serbski

Występowanie: W środowisku naturalnym spotyka się go na nielicznych stanowiskach w górach Bośni. Uprawiany jest w całej Europie.

Siedlisko: Jest odporny na mróz, mało wymagający co do gleby. Dobrze znosi zanieczyszczenia powietrza.

ABIES-JODŁA

Opis: Jodły należą do najwyższych drzew iglastych, jakie spotyka się w ogrodzie. Mają wyraźnie zaznaczony przewodnik, od którego w regularnych okółkach odchodzą pędy boczne. Igły jodeł są spłaszczone, zielone i błyszczące. Na ich spodzie wyraźnie widać dwa białe, paski aparatów szparkowych. Tylko u jodły kalifornijskiej brak tych pasków, ale pokryta ona jest srebrzystosinym nalotem ze wszystkich stron. Szyszki jodeł są różnej wielkości i mogą być cylindryczne lub podłużnie jajowate, często pokryte żywicą. Dojrzewają w roku kwitnienia, później rozsypują się. Jodły kwitną w kwietniu - maju, a nasiona dojrzewają we wrześniu - listopadzie.

Jodły są drzewami dość wolno rosnącymi. Najszybciej rośnie jodła pospolita (3-5 m), następnie olbrzymia (2-3 m), kalifornijska (1,5-2 m), a najsłabiej koreańska (ok. 1 m wysokości).

Występowanie: Znanych jest około 50 gatunków jodeł, występujących wyłącznie na półkuli północnej, najliczniej w Azji wschodniej (Chiny, Japonia) i w zachodniej części Ameryki Północnej. Rosną przeważnie w górach, często na znacznych wysokościach. W Europie rośnie dziko 5 gatunków, w Polsce tylko 1 (A. alba).

Siedlisko: Jodła lubi czyste powietrze, wilgotne, dobrze rośnie na glebach świeżych (wilgotnych), ważna jest dostateczna ilość opadów w ciągu roku. Jodła preferuje miejsca zaciszne, osłonięte od wiatrów, w pobliżu zbiorników wodnych. Większość gatunków w naszym klimacie narażona jest na silne mrozy i wiosenne przymrozki, które mogą niszczyć młode pędy, dlatego wskazane jest sadzenie jodeł w części zachodniej naszego kraju.