( rzadkoskurcze ciąg dalszy )
Dysfunkcja węzła zatokowego
Może to być szereg nieprawidłowości dotyczących węzła zatokowo - przedsionkowego, prowadzących do zbyt niskiej częstotliwości pracy serca i związanych z nią niemiarowości.
Najczęstszą przyczyną jest choroba niedokrwienna serca. Z pośród innych należy wymienić kardiomiopatie, uszkodzenia pooperacyjne, niedoczynność tarczycy, hiperkaliemię (zbyt wysoki poziom potasu we krwi), leki przeciwarytmiczne.
Do głównych objawów należą incydenty utraty przytomności, zawroty głowy, mroczki przed oczami, kłopoty z koncentracją, nadmierną męczliwość.
Blok przedsionkowo - kontorowy
Jest to utrudnienie lub całkowite zablokowanie przewodzenia impulsu elektrycznego z przedsionków do komór. Wyróżnia się trzy rodzaje tego bloku, zwane stopniami.
• blok I stopnia - wszystkie pobudzenia dochodzą do komór, jednak z pewnym opóźnieniem
• blok II stopnia - nie wszystkie pobudzenia docierają do komór, co jakiś czas zdarza się, że skurczowi przedsionków nie towarzyszy skurcz komór.
• blok III stopnia - żadne pobudzenie z przedsionków nie dociera do komór, które pracują niezależnie i znacznie wolniej niż powinny
Przyczyną jest dysfunkcja układu przewodzącego. Może być ona spowodowana chorobą niedokrwienną serca, zawałem, blokiem wrodzonym, zwyrodnieniem układu przewodzącego, kardiomiopatią, guzem serca, uszkodzeniem pooperacyjnym, chorobami układowymi, niektórymi lekami, niedoczynnością tarczycy, hiperkaliemią.
Chory może zgłaszać epizody omdlenia, gorszą tolerancję wysiłku, zawroty głowy, mroczki przed oczyma. Im poważniejszy blok tym silniejsze są objawy.
Bloki śródkomorowe
Są to bloki przewodzenia impulsu elektrycznego w obrębie pęczka Hissa lub którejś z jego odnóg. Może dochodzić do zwolnienia przewodzenia impulsu lub jego całkowitego zatrzymania. W przypadku bloku lewej odnogi, lewa komora aktywowana jest z opóźnieniem, poprzez pobudzenie z prawej komory, szerzące się przez przegrodę międzykomorową. W przypadku bloku prawej odnogi sytuacja jest odwrotna.
Przyczynami najczęściej są: choroba niedokrwienna serca, kardiomiopatie, zapalenie mięśnia sercowego, wady serca, choroby układowe, niektóre leki antyarytmiczne.
Bloki śródkomorowe często nie dają objawów. Zazwyczaj pojawiają się one, gdy blok jest bardzo zaawansowany i towarzyszy mu wcześniejsza niewydolność, która może się pogłębiać.
Leczenie - stała stymulacja serca (założenie rozrusznika serca ) °