img025 (7)

194

te i analizowano w następnych częściach tego roz-1.3. Podstawowe założenia teoretyczne dotyczące stymulowania kreatywności dzieci w okresie wczesnego dzieciństwa

D. K. Simonton (2000) podkreśla, żc twórczość dzieci jest ich ważnym czynnikiem rozwoju, czynnikiem warunkującym w dużym stopniu funkcjonowanie w dalszym, dorosłym życiu w sytuacjach społecznych, zawodowych i osobistych. Stąd wydaje się, że już od najwcześniejszych lat życia twórcza aktywność dziecka powinna być poddana szczególnej pielęgnacji i stymulacji.

Twórczość, co podkreślano już w części 1, jako pojęcie szerokie, wie-lozakresowc, pojemne, wymaga każdorazowo wyjaśnienia sposobu jego pojmowania. W niniejszej części pracy rozumienie twórczości wynika z przyjęcia koncepcji wypracowanej w ramach psychologii humanistycznej i poznawczej. Nawiązuje się tu do kilku źródeł teoretycznych: m.in. psychologicznej teorii twórczości Torrancc’a (1982) oraz Wal lacha i Ko-gana (1965); psychologicznych modeli zdolności i uzdolnień, a w tym strukturalno-intcgracyjnych koncepcji zdolności Renzulliego (1986) i Po-

czości Sternberga (2000).

Zjawisko twórczości odnośnie dzieci w wieku przedszkolnym i wczesnym wieku szkolnym można rozpatrywać na dwóch poziomach analizy (patrz: rys. 7 - model I i rys. 8 - model II) uwzględniających odmienną perspektywę czasową oraz różne etapy rozwoju człowieka, których twórczość dotyczy.

Pierwszy z rozpatrywanych poziomów twórczości (rys. 7) odnosi się do najmłodszych dzieci i dotyczy twórczości spontanicznej, w znacznej

wanie określonych wyników (wytworów). Model ten może być bardzo przydatny nauczycielowi przedszkola lub klas początkowych, ponieważ umożliwia wyjaśnienie zjawiska twórczości na podstawie obserwacji poje-

kim czasie (od kilku minut do kilku godzin). Twórczość analizowana na rzyć jakieś dzieło w toku rozwiązywania pojedynczego zadania o charak-