op5

—    Coż masz wżdy wolą pisać? — Dalibóg, sam nie

wiem.

—    Nie wiesz? — Nie wiem, choćbyś mnie męczył,

ale samo

Przyjdzie to na myśl łacno, najtrudniejsza

(zacząć) **.

Wszak po łacinie mówią: Porta longissimurn Itineris*ⁱ. — Przeciec wprzód trzeba wiedzieć.

o czym

Pisać, niżeli poczniesz. — Nie trzeba! — To

trefna? ¹⁶

—    Trefna, ale zwyczajna; wszak najwięcej łych, co Więcej, niżli umieją, piszą, a przecie ich

1 czytają, i chwalą. Taki ów mnich ⁴⁷, który Orbem Polonunt wydał, gdzie, prócz zlc-j łaciny I dziecinnych errorów ^u. pełne są dyskursy.

W których, jeżeli i sam wiedział, co napisał,

Niech ja me żyję! — Ten to, który herby polskie Zebrał i opisał? — Ten; prawda, żoć łacina Zla bardzo i dyskursy głupie, lecz to gorsza.

Co nam szlachty namnożeł, nigdy nie słycharej I herbów nie widanyeh! Zapomniał reguły,

Z której szlachectwo polskie poznać, a ta taka: Dt-smenfia in ** berp, man, bek. ink, er, tyn, tc.

“ cureąć — w OmoI. t u Czerniaka: pojąć.    •

^u Porta. -- -Ittnrrłi — przysłowie s Yarrona {Ret ruati-cae. I. 2, 2). gda»c ;ogo brzmienie jest następujące: porta ttłnert tonpłiJt ma, co znaery: pierwszy krok jest najcięższy, " trr/ny — Imienny, zabawny.

•^r Toki óuj ma łeb — Taki jest ów mnich; taki jak wyże), tzn.: więcej pi6x<-. niż umie; mnich — Szymon Okolski łI580—1653), dominikanin, autor herbarza pt. Orbit Polonus (Kraj polaki, Polska).

•' rrror - błąd. omyłka.

•• Doinentiu in ... — Kończące się na ...

Ci wszyscy do szlachectwa w Polszczę nie mają nic, l rzadki, który pewny tym przezwiskiem szlachcic; Zgoła nie sq generis nobilium ^3U. Wprawdzicć F.xciptuniur ąuaedam ¹¹, nie bardzo rzadko. Przeciwko lej regule zgrzeszył i siło drew^a Ten głupi mnich popisał, n przecie on mądry⁰³.

Cóż chcecie, gdy taki świat i ludzie tacy, że Oligoi gigiwskusi, polloi thaumadzusi ^H,

—    Daj się katu. tożeś coś powiedział mądrego!

—    Czemu? — Bom nie zrozumiał. — To to ten jest

dowód

Mądrej głowy, kiedy jej zrozumieć nie mogą''

—    Ten, wżdyć pomnisz onego, co w poselskiej izbie „Ifaud ego perfidum dixi saęromentum" ⁰⁷ Zwykł był coraz powtarzać. Ten lub ^M drwił, tylko że Mieszał bardzo łacinę, czyli go łacina

Mieszała; atoli że głosem dobrym mówił I z prezencyją*⁷ wysoką, z górnym animuszem,

Stąd ?.a tak wymownego i za tak mądrego By! miany, że już prawie miał dank ^M przed

wszył kimi,

yeneris noblljum — rodu szlacheckiego.

" £xclpłuntur f/uaedam — Są pewne wyjątki.

siła drew — wk-ło bzdur, głupstw. ,

^M o przecie on mądry — u mimo to uznawany jest za

mądrego.

^M O/łyoi L. tłutomadsuti (transkrypcja greki) — Nieliczni poznają. Uczni podziwiają.

^M Jlaud ... uięramentum" — , Bynajmniej nie powiedziałem wiarołomnej przysięgi". Horacy. Carmim), II. 17. W. 9—10.

^H łub — lubo, chociaż.

¹¹ prezencyja — przytomność umysłu. I anta z ja, animusz, dobra mina.

^M donk — pierwszeństwo, prym.