page0183

180

spokojenie własnych potrzeb pozostało, lecz oto ojczyzna woła, bo skarb wycieńczony nie może podołać wydatkom — wnet biskup Płocki spie. szy ze znaczną, summą pieniężną, a Konstytucja r. 1631 f. 8, wdzięczne wspomnienie o tym datku naszym czasom podała. Póki było takie poczucie obowiązków, nic dziwnego, że nie było mowy o płaceniu podatków.

I nie raz tak dawał pieniądze Łubieński, to na zapłatę wojska, to na inne krajowe potrzeby. Utrzymywał swoim kosztem pełno sierot i kalek, a szczególniej lubił dopomagać ubogim rodzicom do przyzwoitego wychowania dzieci, pomnąc na to, że chcąc poprawić społeczeństwo, trzeba prze-dewszystkiem wpływać zbawiennie na ten drobiazg, co dopiero wstępując w życie, bliżej jeszcze Boga stoi i łatwiej 'wszelką myśl szlachetną, wszelki dobrego zaród przyjmie do serca.

Ksiądz B. Łętowski tak się wyraża o Łubieńskim: „Połączył on w sobie wiele znakomitych zalet, jakie dają człowiekowi prawo do rzetelnej chwały u ludzi. Biskup gorliwy i rozumny, obywatel prawy i uczony. Gwido Bentimlus (kardynał) zowie go zwierciadłem roztropności, Sarbiew-ski zaszczytem Polski, a Piasecki mężem niezrównanym. Dzieła jego wyszły w Antwerpji w trzy