page0182

180

Rzekł Saul do Achimelecha: „Dla czego ty wraz z synem Iząjego sprzysięgaliście się przeciwko mnie? Nakarmiłeś go chlebem poświęconym, i dałeś mu miecz; błagałeś dla niego rady u Boga; czy to dla tego, ażeby przeciwko mnie powstał?’’ Nadaremnie Acbimelech zapewnił króla, że pomiędzy wszystkiemi jego sługami nie masz jednego, coby mu był wierniejszym od Dawida, co się zaś tyczy siebie samego, to bynajmniej nie sądził, aby w tern co złego było, że się radził Pana dla zięcia króla, gdy to tyle razy już czynił, a król o to się nie gniewał. Saul w ślepej zapalezywości zawołał: „Jesteś w porozumieniu z Dawidem! zginiesz więc ty, i cały ród twojego ojca.” Poczem kazał otaczającej go straży, ażeby postąpiła zbrojno na kapłanów Pańskich, i pobiła ich. Lecz wodzowie królewscy nie chcieli podnieść morderczej ręki przeciwko kapłanom Boga: Natenczas Saul rzekł do Doego: „Idu-męjczyku, idź i rzuć się na tych księży.” Ten nie wahał się wykonać lego okrutnego rozkazu, rzucił się na kapłanów i zabił z nich ośmdziesięciu pięciu. Potem z rozkazu króla udał się do miasta Nobe, i wytępił ostrzem miecza co tylko w niern było żywego; nic tej rzezi nie uszło, oprócz jednego syna Achimelecha, nazwiskiem Abiatłiar, który uciekł do Dawida, i dał mu wiadomość o tem okropnem zdarzeniu. Dawid rzekł do niegCj: „Ja to jestem przyczyną śmierci całego rodu ojca twojego. Zostań przy mnie, i nie obawiaj się niczego. Będę bronił życia twego nawet kosztem mojego, a z pomocą Bożą, wynagrodzę cię za wszystko złe, jakie pomimo woli na twój ród sprowadziłem.”