page0123

115

Schmidt—Schnaase

czasopiśmie zajmował dział literackiej krytyki, z czego powstała oddzielnie później wydana: Geschiehtc der deutseken NalimaUiteratur im XIX Jakrhund. (r. 1853, tomów i druga; Gesehichte der fi anzósischen Literalni seit der Heoolution (r. 1857, tomóvV 2). Pierwsze z tych dzieł wysokie zyskało powodzenie; później Schmidt dodał do niego trzeci tom i wydał całe pod zmienionym napisem: Gesehichte der deutsch. Literatur seit Lessings Todf. Inne jego prace są: ScłPUcr und seine Zcitgenossen i Gcschichte des geistrgen Le-bens in Deutschland eon 1681—1781, dzieje poprzedzające epokę śmierci Lessing'a. Od roku 1861 jest redaktorem czasopisma Berliner allgcmeiner Zntnnu.

Schmidt (Jan Adam Erdrnan), współczesny lexykograf, był przez wiele lat konsulem cesarsko-rossyjskim w Lipsku i lektorem języków rossyjskieg'0 i polskiego w tamecznym uniwersytecie; wydał z druku: Słownik rusko-polsko-nit,niecki. (Wrocław, 1836 w 8ce); Xou\,/ kwszonkowy polsko-rossyjski iros-syjsko-po/ski słownik (Lipsk, 1815 w i6cej, Xowy słownik kieszonkowy francazki i polsko-frant u zki (tauiźe, 1817 w 16ce). F. M. S.

Schmidt (Henryk) ob. Szmit.

Schmidtner (Leonard), akademik budownictwa w Monachium; będąc przez lat kilka budowniczym w Warszawie zbierał plany i rysował celniejsze budowle w mieście, ktoreto rysunki sam lit ogra fo wał i wydał p, t. Zbiór celniejszych gmachów miasta, stołecznego Warszawy, częścią z natury zdjętych rzęsek/ podług istniejących planów rysowany i Utografowany (Warszawa, 1823—1824) 4 poszyty, fol. podłużne, szacowany i ztąd, iż przedstawia wizerunki budynków, które albo już nie istnieją, albo są w innym zupełnie teraz kształ-c.e; oprócz tego wydal plan Warszawy p. t. Plan de Yarsocie 1825 fol. F.M.S.

Schmftlnitz, w języku węgierskim Szomolnok, miasteczko w węgierskim komitacie Zips, w ciasnej otoczonej, górami i wystawionej na częste powodzie dolinie położone, liczy 4,300 ludności, w większej części Niemców, utrzymujących się z górnictwa. Miasto to jest głównem miejscem wyższego węgierskiego okręgu górnego, dostarczającego srebra, miedzi, siarki i t. d. Kopalnie wyzyskiwane już pod Zapolya’mi i Batorymi, są obecnie własnością rządową.

Schll3,a.S6 (Karol), znakomity pisarz o sztuce, nr. 1798 w Gdańsku, uczył się prawa i filozofii w Heidelbergu r. 1817-18, gdzie słuchał wykładu Hegla. Podróż do Drezna i widok tamecznej galeryi obrazów, pobudziły go do obeznania się z dziełami sztuki i jej hisforyją. Pracując jako urzędnik w Królewcu i Gdańsku 1819—24, po odbyciu cxaminu prawnego odbył podróż do Włoch w roku 1825, która mocno wpłynęła na wykształcenie pojęć jego o dziełach malarstwa i budownictwa. Po powrocie, został r. 1826 assessorem w Królewcu, roku 1829 radzcą trybunału w Kwidzynie, później prokuratorem w Dusseldorf, wreszcie od roku 1848 w Berlinie. Pracując w sądownictwie w Dusseldorf, robił w czasie feryj wycieczki naukowe dla poznania dzieł sztuki. Wówczas to ukazały jego Nieder/andische Briefe (Sztuttgart, 1834), dzieło łączące gruntowną znajomość malarstwa z bystrym na dziejowy jego rozwój i dalsze następstwa poglądem. W r. 1840 wystąpił ze wspaniałym wstępem do Schwan-thaler’a: krucyjaty Fryderyka Rudobrodego. Po czem wyszło jego dzieło główne Geschichte der bildenden Kiinsle (tomów 4, Dusseldorf, 1843—50), które doprowadził do czasów średniowiecznych; pełne ono wytrawnego sądu, wybornych uwag estetycznych i doskonałego rozmaitych stylów^r określenia. Niemniej znakomitemi i nauczającemi są rozprawy jego pióra w czasopiśmie

8^