FizykaII89101

885

885

Fig. 462

danie jego znowu do góry, wskutek czego cała masa powietrza w pokoju przejmuje się wyższą, dla ciała miłą, temperaturą (§ 162 T. I.). Stąd się bierze w ocieplonej izbie najcieplejsze powietrze przy połapie, a stosunkowo najzimniejsze przy podłodze, co doskonale czują muchy, zbierające się u nas już we wrześniu gromadnie na ■ ścianie pułapowej, tudzież przy górnych częściach okien, szczególnie na południe obróconych. Ciepły też pułap dolnego piętra ogrzewa posadzkę górnego. Dlatego ognisko pieca w pokoju winno być blisko posadzki urządzone, aby iie możności także najniższe warstwy powietrza w ocieplaniu się udział brać mogły. Na tem polega też urządzenie pieców Meisneroskich. Zwykły piec żelazny otacza się cienką murowaną ścianą kształtu walcowego w odstępie pół stopy od niego. Osłona ta, z góry nienakryta, ma u spodu przy podłodze otwory, przez które płynie zimne powietrze do ogrzanych ścian pieca, podczas gdy ciepłe uchodzi z przestrzeni, pomiędzy piecem a tym płaszczem zawartćj, podnosząc się do góry. W skutek tego po niejakim czasie wszystkie warstwy powietrza w pokoju nabywają jednakowćj temperatury, a obecni w nim ludzie nie są narażeni na uciążliwy wpływ ciepła promienistego.

Jak ogrzewanie płynnego ciała ze spodu lub z boku sprawia w niem ustawiczny prąd cząstek najprzód do góry a następnie innych na dół, tak samo też oziębianie takich ciał na górnej ich powierzchni jest przyczyną opadania na dół cząstek przypowierzchnich, a podnoszenia się' innych niżej położonych do góry. Gdy wierzchnia warstwa cieczy lub gazu utraci nieco ciepła, cząstki jćj ściągają się trochę w mniejszą objętość i stawszy się gęstszemi, a tern samćm gatunkowo cięższemi od tych, co leżą pod niemi, opadają na dół, gdy tymczasem ostatnie jako cieplejsze wypływają na wierzch i oddawszy tam znowu jakąś część ciepła, napowrót opadają. Tym sposobem