FizykaII243 01
237
237
Fig. 10Ł
równocześnie widełki strojowe, zupełnie jednozgodne z tonem niższym tych obu, razem zadymanych piszczałek, które posyłały swe fale przez' C do błony w paraboloidzie fonautografu. Nr IV wystawia nareszcie same tylko drgania diapasonu, którego tonowi zasadniczemu towarzyszył mocno ton wyższy. Właściwie tylko krzywica pod Nrem I okazuje wyraźnie dudnienie, odpowiednie podnoszeniu się i opadaniu natężenia drgań dwóch równoczesnych, nie całkiem jednozgodnycli tonów. Im bliżćj siebie obydwa tony leżą, tćm powolniej następują dudnienia po sobie, które wówczas wygodnie policzyć można. Jeżeli jeden z nich 3, 4, 5 drgań więcćj robi w 1", niż drugi, wtedy 3, 4, 5 dudnień w 1" powstać musi. Liczba tychże zawisła przeto od różnicy w liczbach drgania dwóch razem dobytych tonów.
Im większy odstęp pomiędzy niemi, tein prędzej dudnienia l>o sobie następują,, aż ucho nareszcie nie jest. w stanie rozróżnić icli poszczególnie. Dopóki jeszcze to kolejne wzbieranie tonu jest tak powolne, iż pojedyncze dudnienia policzyć można, dopóty nie robi ono na słuch niemiłego wrażenia. Gdy zaś róż nica tych równoczesnych tonów aż do półtonu narośnie, wtedy wezbrań dźwięku, dochodzących liczby 20, a nawet 30na sekundę, policzyć już niepodolina, chociaż one w ucliu naszem jeszcze wrażenie oddzielnych uderzeń głosu sprawiają, a całkowite wrażenie staje się pomieszanem i niejako zgicłkowem. Takie, bar-
Wyszukiwarka
Podobne podstrony:
FizykaII132 01 127 127 Fig. 55. ce się nawzajem, nadać krążkowi ss ruch obrotowy, którego chyżość&nbFizykaII360 01 356 356 Fig. 105. przezroczystego w drogiej rozsypuje się na pewne części składowe, kFizykaII615 01 tóll przy a, b {Fig. 342) i przy f e, tudzież w samym środku łącznika przy c, d, abyFizykaII814 01 808 808 Fig. 449. su umieszczonych, jak to rysunek (Fig. 449) przedstawia. Gdy się doFizykaII273 01 267 267 ■ Fig. 124. urządza się po-działkę na rynience przyrządu w ten sposób, iż&nbsFizykaII054 01 49 49 Fig. 19. z razu tak w kierunku rzędnych //, jako też i odciętych z do miejsca&nFizykaII098 01 93 93 Fig. 47. popychania i dośrodkowego cofania się. Powiększenie bowiem objętości kFizykaII172 01 166 166 Fig. 75. nie odwrotnie, t. j. nie każdemu innemu podziałowi blachy odpowiadaFizykaII175 01 169 169 Fig. 77. Fizyka IV TI. Wszystkie części, służące do zadęcia, są tu stale osaFizykaII193 01 187 187 Fig. 85. Fig. 86. ku, naeiągniętemi na stosowną rurkę, lecz próby te nieFizykaII236 01 230 230 Fig. 99. razem z jej dołem, przez CFD przesłanym, drgający ruch cząstek powieFizykaII253 01 247 < 247 < Fig. 110. Dzieje się to przez nawoskowanie jćj w tem pierwej poczerFizykaII261 01 255 255 Fig. 116. na od przestrzeni ośw:econej. Ztąd to pochodzi, iż koniec c;enia wyFizykaII264 01 258 258 Fig. 119. rur A i B (Fig 119), z których jedna wsuwać się daje w drugą. RurkaFizykaII291 01 285 285 Fig. 137. ło się Figdko około piono-0SF a następnie po od-J?V. biciu się odFizykaII293 01 287. 287. : Fig. 138. i w punkcie li występuje z niej w kierunku By, podczas gdy innaFizykaII309 01 303 303 Fig. 144. go na prawo i odwrotnie. Drzewa lub inne przedmioty na brzegu więksFizykaII337 01 331 331 Fig. 171. całkiem się odbijają,. Nalewając wody do rurki, znika to zjawisko&nFizykaII363 01 859 859 Fig, 199. skupiające wszystkie promienie w ognisku sprzężonem na małej, więcej podobnych podstron