287.
287.
:
Fig. 138.
i w punkcie li występuje z niej w kierunku By, podczas gdy inna część jego zaraz w punkcie A odbija się regularnie w kierunku Ax.
iPo trzecie. Ta część światła, która z jednego ciała wnijdzie
w drugie, doznaje w niem regularnego zboczenia z pierwotnego kierunku, które załamaniem zowiemy, a którego wielkość od natury tego ciała i od jego gęstości zawisła. Jeżeli wiązka wpadającego światła rozpada się przy tćm załamaniu na dwie osobne wiązki, zbaczające z pierwotnego kierunku promieni, wówczas zowie się ono podwójnem. Znamy jednak tóż wypadki, gdzie promień pojedynczy rozpada się na niezliczoną ilość promieni, leżących albo na powierzchni ostrokręgu, albo na powierzchni walca. Takie załamanie światła nazwano ostrołeręgo-uem i walcowem zała rnaniem.
Po czwarte. Promień białego światła, przechodzący z jednego ciała w drugie, nietylko ulega załamaniu w tem drugiem ciele, ale rozkłada się także przytem na mnóstwo promieni, z których każdy inną wielkość załamania posiada i "w oku na-szem czucie innćj barwy światła sprawia. Zjawisko to oznaczają nazwą rozszczepienia czyli dispersyi. światła, a światło je-dnakowćj łamliwości zowie się też światłem jednorodnem.
Po piąte. Promień światła załamany dostawszy się do innćj Powierzchni, oddzielającej to drugie ciało od następującego, ulega znowu podobnym zmianom, jak przy wnijściu do niego; mianowicie jedna część odbija się od tśj powierzchni, a druga występuje z niego i doznaje nowego załamania, co się we wnętrzu rzeczonego ciała wielokrotnie powtarza. Wskutek tego pewna dość światła pozostaje niejako w ciałach, przez które ono przechodzi, i bywa od nich (jak mówią) pochłoniętą;, czyli absorbowaną. A że każde ciało ma w sobie dziureczki i prawie nigdy całkiem jednorodnem nie jest, więc promienie światła wkażdem miejscu na całej swej drodze doznają ciągłego odbijania i załamywania się, przez co natężenie ich jasności bardzo znacznie się Pomniejsza, jak to widzieć można na szklannym pryzmacie MN (figura 138), z którego promień światła, ubiegłszy drogę ABtJDEFG H, występuje w kierunku Hz daleko słabszy od