op7

246 M7KASŻ OPALIŃSKI

tykał — jako cudzego⁷³. Nieumiejętności w usłudze jej nie tylko nie zganionej, ale jeszcze pochwalonej, aifurae fraudis⁷⁴ i jawnej krzywdy nie karanej, wymówionej. przepatrzonej”, nie’ wspomnionej — wiele przykładów przywodzili ^7fl. Przyszło też w tym dyskursie do pilawieekiej ekspedycyjej ”, |w| któ-r[ejl (jako mówili) bywafłj widok, jaki nie był nigdy, nierządu jjolskiego, dowód wojennej nieumiejętności. przykład (straconej w) cnych Lachach dzielności i odwagi onej cale⁷" zapomnionej. Na koniec powiadali, że z niej urosła (że trochę odmienię wiersz Kochanowskiego)

Nowa sromota i nienagrodzona Hańba Polakom: ziemia opuszczona Wszej Ukrainy, w której chłop nasz hardy Panuje, pełen i gniewu, i wzgardy^,l*.

Tak długo (czego i pamięć Już nie znosi) dysku-rując o tejże pilawieekiej wojnie, albo raczej* nie--wojnie, rzekł jeden:

rzadki . cudsepp — aens: rzadki, kto by l< dobro ojczyzny dbał jak o swojo własne, albo jej dobra nie przywłaszczał sobie, jak tego nie może uczvnić z cudza pry-watiu) własnością.

Carminu'⁰ IV^C 9™^ 37 ~~ •’^potJst'^Jpnofio WWWtW*". Horacy, ⁿ wj/móiciony — wy tłumaczony, usprawiedliwiony, przepatrzonu — przeoczony, pominięty,

^Tcf: dalece ... przytcodzUi — zachowując w tym fragmencie lekcję Gssol., zmieniłem układ zdań zgodnie » ich gramatyczną i merytoryczną przynależnością,

^:i rki/ufdifcuja — wyprawa. Ó bitv/ir pilawieekiej zob.

* cale — całkowicie, zupełnie. ⁿ Parafraza Kochanowskiego, Pieśni, II, 6, _w. 1—4.

—    Insze rzeczy przebaczyć jak tak. ale tego,

Wiem, (żej się nie godziło; trzeba było skarać!

—    Karać trudno tam, kędy powszechne

_m    .    przestępstwo.

I rudno, kiedy by wsżyLkich, sed pozna ud pduebs Metm vera ad omnes ^M. - Coż, kiedy ci pauci Siła za sobą ciągną, a ich „nic- pozwalam"

Gdy wszytko może, łacno i* prawa przemoże.

~ ^^u<: 3^{UŻ ,ŁJ}k wolno będzie, jako mówią, wszelko óu-sgue dvquc oe{r)fert'« i nogami wzgórcj,

Rżild i prawo, i zwierzchność wywrócić? ■ — Ej,

Prawie dobrze. Na przykład nn sejmie każdemu Wolno zgubić ojczyznę. — Jakoż to? — Bo wolno Nie pozwolić obrony, nie dać mówić o niej.

Nad dobrem pospolitym mścić ślę swej urazy. Pretekstem prawa swojej dopinać prywaty.

Sejm zamierać, na koniec wolno i rozerwać, Zwłaszcza gdy całość wszytka Rzeczypospolitej W dyskrecyjej⁸³ jednego jest posła z Upity *«,

I dosyć na zgubę Jej jest jeden: albo głupi,

Albo zły i przewrotny, gdy go kto przekupi.

—    A gdy co sejm uchwali, czy wolno me słuchać Ani podiegać temu? — Nie tylko wolno, lecz

Jest to rzecz już zwyczajna i prawie powszechna.

—    Gdy podatki uchwalą, wolno ich nie oddać?

"• ivd po cna ... omnes — lecz karu dla nielicznych. Strach ras dla wszystkich.

^eJ jmuct — nieliczni, niewielu.

” ««*«“* wrtere — Obracać w dól 1 w y.órę. w (tyskrecyjcj jeit — zależy od uznania, dobrej woli, widzimisię.    '

w lóMrefc* ° ^Wl”^dy’^iawle Skiósklm. który irniul »c)m