Rilke „Listy do młodego poety”

mowania jako szczególnie błogiej, ₍ stej postaci życia; proszę hołubić u możliwość — ale należy też przyjmo^ z dużą ufnością to. co się wydarza, twtjt tylko coś płynie z Passat wofi, zjakśtAsk wiek potrzeby Pamkiez* wnętrza. * prosszę mę z tym godzić i nścaeg» mśe niauwidać. lak. pteć £o ciężka sprawa. Ałe ciężka jest nasza dola, prawie wszystko, co poważne, jest ciężkie, a wszystko jest poważne. Jeśli tylko Pan to uzna i wywalczy sobie — czerpiąc ze suwieh dyspozycji i skłonności, swojego doświadczenia i dzieciństwa, i z własnych sił - całkiem własny (wolny od wpływu konwencji i obyczaju) stosunek do płci, to nie będzie się już Pan musiał obawiać zatraty siebie i uczynienia niegodnego użytku z najcenniejszej Pa na własności.

Rozkosz cielesna jest przeżyciem zmysłowym nie inaczej niż czyste patrzenie Joo czyste doznanie, jakiego dostarcza podbidbienm piękny owoc; jest nam w acj dane wielkie, nieskończone do-madcitnr, wiedza o świecie, pełnia i świetność wiedzy wszelakiej. 1 nie to. że jej doznajemy, jest złe; złe jest to, że niemal wszyscy nadużywają tego doświadczenia i trwonią je, używając go w chwilach zmęczenia jako odprężającej i rozpraszającej podniety, a nie, jak być powinno, w skupieniu znaczącym drogę do szczytów. Ludzie przeinaczyli wszak również naturę jedzenia: czystość tej potrzeby zmąciły skrajności, z jednej strony sama konieczność, z drugiej — zbytek, i podobnie mętne stały się wszystkie głębokie, proste potrzeby, które od na-