oznaczanie wodorotlenku potasu

ALKACYMETRYCZNE OZNACZANIE KWASÓW I ZASAD

Oznaczanie wodorotlenku potasu

ZASADA: Doświadczenie jest przykładem acydymetrycznego miareczkowania mocnej zasady rąocnym kwasem. Wykonywane oznaczenie ma jako podstawę reakcję przebiegającą wg równania:

KOH(aq) + HCl(aq) KCl(aq) + H₂0

Powstający w wyniku miareczkowania roztwór chlorku potasu ma odczyn obojętny, ponieważ jako sól mocnego kwasu i mocnej zasady nie ulega hydrolizie. Najbardziej odpowiednim wskaźnikiem alkacymetiycznym jest tu więc również błękit bromotymolowy. Jego początkowa barwa niebieska (środowisko zasadowe) przechodzi podczas miareczkowania w zieloną (odczyn obojętny), a po przekroczeniu punktu równoważnikowego w' żółtą (środowisko kwaśne) sygnalizującą tzw. przemiareczkowanie.

ODCZYNNIKI:

1.    Mianowany roztwór kwasu solnego (stężenie podane jest na etykiecie butelki).

2.    0,1 %-owy roztwór błękitu bromotymolowego w mieszaninie etanol:woda = 2:8.

WYKONANIE: Przemywamy biuretę napełniając ją mianowanym roztworem HC1 i opróżniając, po czym napełniamy ponownie z dokładnym ustawieniem menisku cieczy na poziomie zera skali. Otrzymaną jako „zadanie” kolbę miarową o pojemności 100 cm³ z niewielką ilością badanego roztworu KOH uzupełniamy wodą destylowaną do kreski (ostrożnie z ostatnimi porcjami wody /), zamykamy korkiem i trzymając go palcem, dokładnie mieszamy jej zawartość przez wielokrotne odwracanie do góry dnem. Po przemyciu sporządzonym roztworem pipety odmierzamy nią dwa razy po 10,0 cm³ tego roztworu i przenosimy pobrane próbki do dwóch kolbek stożkowych, po czym do każdej z nich dodajemy 2 krople roztworu błękitu bromotymolowego i mieszamy.

Miareczkujemy roztwór w jednej kolbce stożkowej (podkładając pod nią kartkę z zeszytu jako tło). Z biurety dodajemy powoli, kroplami, roztwór mianowany do chwili uzyskania zielonej barwy, wywołanej przez pojedynczą kroplę - osiągnięto punkt równoważnikowy. Przez cały czas miareczkowania lekko poruszamy kolbką, by zapewnić należyte mieszanie podczas przebiegającej w niej reakcji. Gdy zakończymy miareczkowanie, odczytujemy na skali biurety i notujemy objętość zużytego roztworu mianowanego HC1 z dokładnością do pół kreski (0,05 cm³).

UWAGA: tuż przed osiągnięciem punktu równoważnikowego minimalne dodatki roztworu z biurety wywołują znaczny wzrost pH w miareczkowanym roztworze i nawet jedna kropla roztworu kwasu solnego dodana w nadmiarze może wywołać barwę niebieską, co dowodzi przemiareczkowania, niwecząc dotychczasową pracę !

Miareczkujemy zawartość drugiej kolbki stożkowej, notując zużytą na to objętość roztworu z biurety. Z obu odczytów obliczamy średnią, którą przyjmujemy do obliczeń wyniku oznaczenia. Jeżeli różnica tych odczytów jest większa niż 0,1 cm³, wykonujemy dodatkowe trzecie miareczkowanie i do obliczeń przyjmujemy średnią z trzech odczytów objętości zużytego roztworu mianowanego.

OBLICZANIE WYNIKÓW:

Przykład. Na zmlareczkowanie próbki 10 cm* rozcieńczonego roztworu NaOH zużyto średnio 11,35 cm³ mianowanego roztworu HCI o stężeniu 0,1505 mol/dcm³= 0,1505 mmol/cm³. W tej objętości było zawarte:

1 cm³ 0,1505 M HCI - 0,1505 mmola HCI 11,35 cm³ 0,1505 M HCI - x mmola HCI    stąd x= 1,708 mmola HCI

Zgodnie z równaniem reakcji przebiegającej podczas miareczkowania 1,708 mmola HCI jest równoważne tej samej ilości KOH, czyli 1,708 mmola KOH. Biorąc pod uwagę, że masa molowa tego wodorotlenku jest równa 56,11 g/mol = 56,11mg/mmol, stanowi to:

1 mmol KOH - 56.11 mg KOH

1,708 mmola KOH- y mg KOH -» stąd y = 95,83 mg KOH Uwaga: Masa ta była zawarta w próbce o objętości 10 cm³. Zawartość KOH w rozcieńczonym .zadaniu* w kolbce była 10 razy większa, a więc w otrzymanym do badań roztworze znajdowało się 958,3 mg albo 0,9583 g wodorotlenku potasowego.

0
	f&J* 1
	w* iL

(

1

'^ajL~s